Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
232
— Zo‘rining laqabi «Tarzan» ekan. Atrofida yetti-sakkizta itbaliqlari bor. 
— Yetti-sakkizta, degin? Zo‘ri bilan gaplashdingmi? 
— Yo‘q, avval oldingizdan o‘tay dedim. 
Bu xabar Asadbekni o‘ylantirib qo‘ydi: «Bir zo‘r chiqib, yetti-sakkizta yigitning boshini 
qovushtirgan bo‘lsa, yomon emas. Bitta Hosilning o‘rniga yangisi kelibdi. Hozir tizgini 
tortilmasa, ertaga boshga chiqib olishadi. Kecha restoranda meni tanib, qochib qolishdi, 
ertaga tap tortmasdan to‘g‘ri ustimga bostirib kelishadi-da; «Yo‘ldan qoch!» 
deyishadimi? Men-chi? «Oxirgi nafasim qolganida ham senlarni urib, gardanlaringni 
sindiraman», deymanmi? Unda bu quruq gapdan kim cho‘chiydi?..» 
— Sen u bolani menga ro‘para qil, — dedi Asadbek, — o‘tirgan ekanmi, aniqlamadingmi? 
— «Tarzan» o‘tirmagan. Otasi kattalardan ekan, har qo‘lga tushganida quruq chiqargan. 
Otasining mashinasini uch marta olib borib urgan. Bittasida mashina ag‘darilib, to‘rt-
besh marta yumalasa ham hech yeri tilinmabdi bu bolaning. Shuning uchun «Tarzan» 
deb laqab qo‘yishibdi. 
— Ninaga o‘tirmaganmi? 
— Bu tomondan toza, surishtirdim. Bolalarining ikkitasi qurug‘idan tortar ekan. 
— Yaxshi tekshirmabsan. Ikkita bolasi tortsa, o‘zi chetda o‘tirmaydi. Menga ro‘para 
kelganda ko‘zlari javdirab turuvdi. Yana tekshir. 
— Xo‘p, — Jamshid bir oz sukut qilgach, yana xojasiga qarab oldi. Asadbek uning 
nimadandir xavotirdaligini sezdi. 
— Gaping ichingda qolmasin, ayt. 
— Hozir indamasam, baribir ertami-indin eshitasiz. Qo‘shningiz Qamariddin akaning uyni 
sotishlari bejiz emas ekan. 
— Sen sotishini qaerdan bila qolding? 
— Samad bilan gaplashganlarida qulog‘imga chalinuvdi. 
— Endi sababini bildingmi? 
— Bildim. Qozidan eshitdim. 
— Qozidan? — Asadbek yomonlikning nafasini sezib, sergaklandi, — Qani, ochiq 
aytavergin-chi? 
— Qamariddin akaning o‘g‘illari ninaga o‘tirgan ekan. 
— Qaysi biri? 
— Kenjasi, uylanmagani. Sizning nomingizni sotib, «Bek akamning jiyaniman», deb 
avtobazaga ishga kirgan ekan. U yerdagi laqmalar bunga ishonib, yangi moshina 
berishgan ekan, bir haftada urib, majaqlabdi. Bo‘shatib yuborishga qo‘rqib, endi eski 
moshina berib qo‘yishibdi. 
«Buni otasi bilmasmidi? Menga boshqacha gapiruvdi?» — deb o‘yladi Asadbek. 
— Bola qulog‘igacha qarzga botgan, — deb gapni davom etdi Jamshid. 
«Demak, bilgan. Maqsadi uyni sotib boshqa uy olish emas, qarzdan qutulish... Meni 
nega aldadi? Qo‘rqdimi? Yo uyaldimi?» 
— Bugun Qozi ota-bolani choyxonaga chaqirtirgan. Hisob-kitob bo‘ladi. 
— Haydar akang biladimi? 
— Ha. Sizning yo‘qligingizda gaplashib olishmoqchi. Bunaqada uy ham ketadi, bola ham 
ketadi. — Jamshid xojasining o‘yga botganini ko‘rib, jim bo‘ldi, so‘ng so‘radi: — 
Qozixonaga haydaymi? 
Asadbek unga yalt etib qaradi, ko‘zlari yondi: 
— Qozixonada nima bor?! Uyga hayda! — dedi zarda bilan. 
Jamshid bu xabarni «agar aralashib, to‘xtatmasangiz, gap aylanib kelib, sizning 
nomingizni bulg‘aydi», degan ma’noda aytuvdi. Asadbek avvaliga «battar bo‘lsin, 
bularga odamgarchilik qilaman, degan odamning o‘zi ahmoq», deb g‘azablandi. Keyin 

---

Shaytanat (4-kitob). Tohir Malik