Microsoft Word vijdon azobi ziyouz com doc

ONAM VA OILAM MENI HAQLI TARK QILDI 
Sizlarga ahvolimni qisqacha bayon qilay. Umid eturmanki, sizlar ibrat uchun 
yoshlarga yetkazgaysiz. Men vijdon azobi ichra huzursiz hayot kechirmoqdaman. 
Dardimni bilgan do'stimning tavsiyasi bilan "Maktub" jurnaliga yozmoqdaman. Men 
qilgan hatoni boshqalar qilmasin, deyman. Onajonim haqlarini o'tay olmadim. Men 
uchun o'zlarini o'tga cho'qqa urdilar. Meni Qur'on o'qish bosqichiga yo'llab, Alloh yo'lida 
yurishni istadilar. Menga dunyoning o'tkinchi ekanini anglatishga harakat qilardilar. 
Lekin men onaizorimning biror so'ziga e'tibor bermadim, qulog'imga olmadim, chunki 
otam tomonidan onamga dushmanlik tuyg'ulari bilan to'yintirilgan edim. Afsuski, 
qamoqqa tushib hatoyimni anglaganimga qadar onamni katta dushmanim deb bilardim. 
Lekin, g'isht qolipdan ko'chgan edi. Onamning yolvorishlariga qaramasdan 15 yoshimda 

---

Vijdon azobi. Amina Shanliko’g’li 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
12
turmushga chiqdim. Onam ogohlantirgan edilar: 
- Qo'y, voz kech bu fikringdan, bahrli bo'lin ketolmaysan. Lekin men unga og'ir so'zni 
aytdim: 
-Men voz kechsam, unga turmushga siz chiqasizmi? Farzand onaga aytishi mumkin 
bo'lgan so'zmi shu? Onajonim hafa bo'ldilar. Lekin ulug'lik ko'rsatib, meni avf etdilar. 
Oqibat esa onam aytganidek bo'lib chiqdi. Turmush zindon bo'ldi. Erim menga kun 
bermadi. Dunyo ne'matlaridan meni mahrum qildi. Men kun bo'yi uyga qamalib 
o'tirardim. Erimhatto qo'shilanikiga chiqishga ruhsat bermasdi. Sakkiz yil chidadim. 
Bo'lmadi. Ajrashdik. Onam:"Qizim, endi men bilan turgin, yonimda bo'l", - dedilar. Bu 
gal ham onamni tinglamadim. Bittasining yolg'oniga uchib, onamni tark qildim. O'sha 
ishongan kishimmen tyfayli mo'maygina pulni qo'lga kiritishni, meni islavothonaga 
sotishni mo'l qo'ygan ekan. Avval meni restaranlarga, ko'ngil ochadigan joylarga olib 
borib, ko'niktirmoqchi bo'lganini tushunmadim. Meni to'kin sochin hayotga, ko'p pul 
topishga o'rgatdi. Pulimiz tugagach esa mening imzom bilan ko'ppul topishimiz 
mukinligini aytdi. Bu qanday bo'lishini tushungach rad etdim. Meni qiynay boshladi. 
Avval oyoq qo'limni bog'ladi, keyin barmoqlarim orasiga qistirilgan qog'ozlarni yoqdi. 
Lekin bu bilan cheklanmadi va maqsadiga ham yetolmadi. Oylar o'tgach u jinoyat qildi 
va menga tahdid qilib o'ziga sodiq qolishimni talab qildi. Nihoyat harob bo'ldik. Hozir 
men shifohonada suyagimni davolatyapman. Onamga qilgan haqsizligimni tushundim. 
Uni naqadar ko'pqiynaganimni angladim. Onamning qadrini bilmadim. Lekin u zot meni 
kechirarmikin? Shuncha razilligimdan keyin ham avf etarmikin? Lekin qamoqhonada shu 
haqiqatni - dunyo ne'matlari o'tkinchi ekanligini angladim. Hozir faoliyatsizman. To'g'ri 
yo'lni ko'rsatuvchi, Islomni o'rgatuvchi Ulug'ni topsam deyman. Allohga qaytishni, 
Allohdan va onamdan avf so'rashni istayman. Kechirilishni istayman. Yo'qsa umrim azob 
ichra o'tadi. O'lgucha vijdon azobidan qutulolmayman. Hozir o'lim to'shagidaman. 
Allohga yolvoraman, avfga sazovor qilmay jonimni olma deyman. Ha... to'g'ri yo'lni 
anglatgan onamni tinglamadim. juda kech uyg'ondim. Boshqalarning o'z vaqtida 
uyg'onishlarini hohlayman. Kichikligimda eshitgandim:"Jannat onalar oyog'i ostida!" 
Afsus bu hadisni qadri vaqt o'tib anglashilmoqda. Oqibatda men o'lim to'shagidaman. 
Onamva oilam mendan haqli voz kechdilar. Ikki farzandimga esa:"Yomon hotinni 
bolalari" degan tamg'a qoldirdim. Meni vijdon azobi o'rtaydi. Ammo hayotni orqaga 
qaytarish mumkin emas. Ahvolim tang, imkonim yo'q... g'oyat holim mushkul. Agar o'lib 
ketsam, mendan rozi bo'ling, aziz onajonim. Siz ham mendan rozi bo'linglar, 
bolajonlarim.