Мансур Жумаев
Муҳаббат деб титраб кетди бор вужудим,
Юрак тинмай бошин кўксимга урди жим,
Менинг асли ҳолатимга қараса ким -
Билинг, дилдан отилган - қон - вулқон эмас.
Ишқин зумда гуллар билан топарлар бор,
Ёр олдида титраб, оғзин ёпарлар бор,
Қалб номидан йўлга чиққан чопарлар бор,
От қамчилар аммо мендек сарсон эмас.
Висолига етолмасам ҳафта-ойлаб,
Неча кеча ухлолмасман Ойни пойлаб,
У ҳам васлин кўрсатмаса гар атайлаб,
Билинг, қаддим эгган - ҳажр, армон эмас.
Менинг айбим - ёлғиз юрак бўлганимми?!
Ёки ўзга малакдан юз бурганимми?!
Эшитсангиз агар бевақт ўлганимни,
Қотилим бу - қисматимдир, жонон эмас.
Токи танда жоним борки, ул дегайман,
Ёрсиз эрса Моҳир бўлар кул дегайман,
Севганига икки дунё қул дегайман,
Ишқим ҳаққи - сўзларим чин, ёлғон эмас!
Do'stlaringiz bilan baham: |
