Odam bo‘lish qiyin: roman va hikoyalar
Download 1.53 Mb. Pdf ko'rish
|
|
Olmas Umarbekov
122 , to‘xtatdi va stol ortiga o‘tdida, betartib yotgan plastinkalarni tita boshladi. – Qayoqda edi? Abdulla eshikka suyanib unga tikilib qoldi. Shubhasiz, Sayyora uni qiziqtirib qo‘ygan edi. Uning nozikligi, shu bilan birga epchil harakat lari, ochiqligi, xuddi otasidek xushmuomalaligi uni Abdulla bilan boshqa qizlardan ajratib, har tomonlama ulardan yuqoriligini ko‘rsatib turardi. Faqat Gulchehra bu solishtirmadan mustasno, butunlay boshqacha qiz. U hech kimga o‘xsha maydi. Albatta, u Sayyoraga o‘xshagan ochiq emas, valsni yaxshi bilmaydi. Shunga qaramay, Gulchehra boshqa olam. Qanday yaxshi u bilan tanishgani! Ketgunicha albatta u bilan uchra shadi. Ming buloqqa boradi. Tushuntiradi, o‘sha yoqda o‘qisa yomonmi? Innaykeyin, ikkalovi ham institutni bitirishlari kerak. Ungacha hech qan day jiddiy o‘zgarish bo‘lishi mumkin emas. Bu ning ustiga Gulchehra bir yildan keyin keladimi Tosh kentga, kelmaydimi, noma’lum. Gulchehraning o‘zi ham buni bilmaydi. Kelmaganda ham Abdulla u bilan aloqasini uzmasdi. Shunday ekan, ikka loviga ham baribir. Lekin ta’til paytida ular albat ta uchrashib turishadi. Sayyora unga kim bo‘lib di? U yaxshi bir odam. O‘zi bilan birga ketyapti. Birga o‘qishadi. Tamom, boshqa hech narsa yo‘q oralari da. Bo‘lishi ham mumkin emas. Birinchi dan, u Gulchehrani yaxshi ko‘radi. Ikkinchidan, Sayyoraning yigiti bo‘lishi mumkin. Bo‘lmaganda ham unga Abdulla yoqmaydi. Yoq sa, uning bo rishbormasligiga shunday farqsiz qararmidi? – Mana! – dedi Sayyora nihoyat bitta plastin kani ko‘tarib. Odam bolish qiyin 123 , Abdullaning xayoli bo‘lindi. – Juda yaxshi fokstrot. Eshiting. Sayyora plastinkani qo‘yib, xonaning o‘rtasiga keldi. Yengil, sho‘x kuy yangray boshladi. – Yaxshimi? Abdulla hamon joyidan qo‘zg‘almay turardi. – Keling, tushamiz. – Yo‘q, – dedi jilmayib Abdulla. – Bilmayman. – Valsdan oson bu. Qarang. Sayyora shunday deb, qo‘llarini ikki yoniga ko‘tardi va musiqa ohangiga mos harakat qila boshladi. Uning kichkina oyoqlari juda yengil ko‘char, ingichka beli yupqa shohi koftasi tagi da chiroyli silkinardi. Abdulla qandaydir ke chada fokstrot tushishganini ko‘rgan edi. Lekin o‘shanda bu raqs unga yoqmagan edi. Hozir esa u Sayyoraning epchil, yengil harakatlarini kuza tar ekan, fokstrotning ham juda yaxshi kuyligiga ishondi va eshik tagiga stul qo‘yib o‘tirdida, beix tiyor qarsak chala boshladi. Sayyora plastinka jim bo‘lganda to‘xtadi va og‘zini to‘ldirib uh tortdi. – Charchadim. Keyin u vals qo‘ydi. Yana ikkalovi birbirini quchoqlab aylana ketishdi. Valsdan keyin tango, yana vals, fokstrot... Abdulla o‘zida yo‘q xursand edi. Unga bu uydagi hamma narsa va hamma ma’qul tushgan, shu oila bilan, Sayyora bilan tanishib qolganidan mamnun edi. – Meni yengiltak deb o‘ylamayapsizmi? – so‘ra di bir mahal Sayyora yangi bir vals tugay deb qol ganda. – Yo‘q, mutlaqo, – dedi Abdulla hozirjavoblik bi lan. – Siz bilan tanishganimdan juda xursandman. Olmas Umarbekov 124 , – Men ham. Tansani yaxshi ko‘raman. Biron ish qilayotganimda ham radioni qo‘yib qo‘yaman. – Sayyora Abdullaga qarab jilmaydi. – Bir vaqti men konservatoriyaga ham kirmoqchi bo‘lgan edim. Keyin aynadim. Fizika meni ko‘proq qiziqtiradi. – Sirtdan o‘qisangizchi? – Tiss! – dedi Sayyora barmog‘ini labiga qo‘yib. – Boshlandi. Ular jim bo‘lib qolishdi. Tito Gobbi kuylardi. Abdulla tushunmasa ham, xuddi Sayyoradek berilib quloq soldi. Ariya tamom bo‘lganda esa, uning xayol surib ketganini ko‘rdi. Nimalarni o‘ylayotganini so‘ramoqchi bo‘lib, og‘iz juftlagan da, Sayyoraning o‘zi unga murojaat qildi: – Yoqdimi? – Ha. – Juda yaxshi ariya bu. Keyin, bu ariyani hech kim Tito Gobbidek aytolgan emas. Bizda esa bu naqa ovoz yo‘q, bunaqa opera ham yo‘q. – Sayyo ra xo‘rsindi. – Achinyapsizmi? – Siz achinmaysizmi? Kattakatta olimlari miz bor, vrachlarimiz bor. Yaxshi ashulachilarimiz yo‘q. Bitta Halima opa. Boshqa kim bor? Abdulla javob bermadi, lekin u havas bilan Sayyoraga tikilib qolgan edi. Kecha uni yengil tak qiz bo‘lsa kerak, deb o‘ylagan edi. Juda ser fikr, aqlli qiz ekan u. Abdulla shunday o‘yladi-yu, beixtiyor o‘zini va o‘zi bilgan odamlarni u bilan solishtirdi. Bu solishtirish Sayyorani yanada balandga ko‘tarib yubordi. «Biz hech narsa bil maymiz. Menchi, men esa, darslikdan boshqa |
