Odam bo‘lish qiyin: roman va hikoyalar


Download 1.53 Mb.
Pdf ko'rish
bet49/116
Sana13.05.2023
Hajmi1.53 Mb.
#1455502
1   ...   45   46   47   48   49   50   51   52   ...   116
Olmas Umarbekov
146
,
– Siz mol qiladigan odammisiz? Sizning molin­
giz odamlarda. Shuning o‘zi katta davlat. 
– Zap ajoyib xotinsan­da, Shahodat, – dedi 
zavq bilan G‘afurjon aka. – Baxtingga tuzalib ket­
sam, osmondan yulduzni olib ber desang, olib 
beraman. 
– Avval tuzaling­chi, keyin bir gap bo‘lar. 
Sho‘rvangizni ichasizmi? Ordona qolsin, tuzsiz 
sho‘rva ham sho‘rva bo‘ldimi?! – Shahodat opa 
o‘choq boshiga yo‘l oldi. 
Shu paytda poyezd Abdullani Qo‘qonga eltardi. 
U har gal yo‘lga chiqar ekan, yuragini allaqanday 
shirin orzular qoplar, yana ta’til kelganidan, yana 
bir necha kun og‘ir, erta­yu kech o‘qish bilan o‘tgan 
yildan so‘ng dam olishi, Gulchehra bilan uchrash­
ish mumkinligidan cheksiz shod bo‘lar edi. U 
Gulchehra ham uni sabrsizlik bilan kutayotgani, 
uni ko‘rishi bilan ko‘zlari chaqnab, yuziga tabas­
sum yugurishini bilardi. Biroq u ularning shuncha 
vaqtdan beri davom etayotgan aloqalarida nimadir 
yetishmayotganini his qilar va xayrlashayotganida 
nimadandir ko‘ngli to‘lmasligini sezardi. Ayniqsa, 
so‘nggi bir­ikki yil ichida shunday bo‘lib qolgan 
edi. U, albatta, bu yetishmayotgan narsa nima­
ligini bilardi va uning yuz berishidan cho‘chirdi. 
Shunday bo‘lsa ham qandaydir ichki bir tuyg‘u 
uni shunga undardi. Ammo Gulchehra uning bu 
istagini sezmas yo o‘zini sezmaslikka solar, Abdul­
la me’yoridan oshiq harakat qila boshlasa, darrov 
o‘zini chetga tortardi. 
U Abdulla bilan sayr qilishni, qo‘l ushlashib 
olis­olislarni aylanib kelishni istardi. O‘z ishlari­
dan to‘lib­toshib gapirishni yaxshi ko‘rardi. 


Odam bolish qiyin
147
,
Uning katta bir siri bor edi. Bu sirni faqat uch ki­
shi: Abdulla, o‘zi va Samad bilardi. Bu sir ikkin­
chi kursni tamomlagandan so‘ng paydo bo‘ldi. U 
Mingbuloqning maketini tuza boshladi. Hech kim 
undan buni talab qilmagan bo‘lsa ham, u bu ish­
ga juda jiddiy kirishdi. Abdullaning, nima qilasiz, 
degan savoliga, u kulib: 
– Raisga ko‘rsataman, – dedi. 
Albatta bunday emas edi. Gulchehra keyin tus­
huntirdi. U Samad bilan bolaligidan orzusi, yangi 
Mingbuloqni qurish orzusiga kirishgan edi. U bu 
niyatiga erishish qiyinligini bilsa ham, erta­kech 
shuning xayolida yurar, eski qishloq maketi esa 
unga ishlash uchun kerak edi. U qishloqning yax­
shi, boshqa ba’zi bir yangi qurilayotgan qishlo­
qlar singari go‘zal bo‘lishini orzu qilardi. Shuning 
uchun Samadning yordamida u qishloq arxitektur­
asiga oid ko‘pgina kitoblarni, plakat va loyihalar­
ni yozdirib olgan, uyi usta xonani eslatardi. Yusuf 
aka yarim kechada ham uxlamay nimalarnidir 
chizib, tiqir­tiqir qilib o‘tirgan Gulchehrani ba’zan 
koyirdi. U qizining me’morlikka o‘qiyotganini bi­
lardi. Shunday bo‘lsa ham o‘zini tiyolmasdi:
– Nima qilyapsan sen o‘zi? Dam olsang bo‘l­
maydimi? 
Ba’zan esa uning ro‘parasiga o‘tirib, jimjima 
qog‘ozlarga, katta faner ustidagi qo‘g‘irchoq uy­
larga, tepaliklarga uzoq qarab qolardi. 
– Nima qilyapsan o‘zi, a? – derdi qizining ep­
chil harakatlarini kuzatib. 
Bir kuni Gulchehra Samad bilan u keltirgan 
telefon simlaridan kichkina daraxtlar yasab o‘tir­
gandi, Yusuf aka kirib qoldi. U indamay Samad­


Olmas Umarbekov
148
,
ning ro‘parasiga keldi­da, maketga tikildi. Bir­
pasdan so‘ng hayratlanib so‘radi: 
– Bu bizning to‘g‘on­ku! 
Gulchehra kulib yubordi. 
– Topdingiz. Uyimizni ham toping endi, dada? 
Yusuf aka yana maketga tikildi. Keyin birdan: 
– Yo tavba! – deb yubordi. – Buni nima qilmoq­
chisizlar? O‘zimizning Mingbuloq­ku bu? 
– Xuddi o‘zi, – dedi Samad. – Qalay, tuzukmi 
Mingbuloq? 
Yusuf aka o‘pirilgan devorlar, qamish tomlar, 
qing‘ir­qiyshiq ko‘chalarga yana tikilib qoldi. 
– Juda o‘xshatibsanlar, – dedi oxiri o‘ylanib. 
– O‘xshatibsanlar­ku, lekin boshqa qishloqni ya­
sasalaring bo‘lmasmidi? Juda xunuk­ku! 
– Shu xunukligi uchun yasayapmiz­da, dada, 
– dedi Gulchehra. – Idoraga olib borib qo‘ya miz. 
Hamma ko‘rsin. Shunday joyda yashab bo‘la­
dimi? Uyat­ku!
– Jamoamiz boy, to‘g‘ri emasmi? – gapni davom 
ettirdi Samad. – Yangi qishloq qurish kerak. 
Odamlar yangi, chiroyli uylarda yashasin. Kat­
ta­katta ko‘chalarda yursin. Hozir bitta mashina 
yursa, butun qishloqni chang qoplaydi. Innayke­
yin, jamoaning klubi yo‘q. Majlis bo‘lib qolsa, 
yoshlarning boradigan joyi yo‘q. To‘g‘ri emasmi? 
Yusuf aka angrayib qolgan edi. 
– Nima, yangi qishloqni shunaqa yasamoqchi­
misanlar? – so‘radi keyin qiziga termilib. 
– Ha, – dedi Samad. – Gulchehra yasaydi. Ke­
yin muhokamaga qo‘yamiz. Ma’qul bo‘lsa, sekin 
qurishga tushamiz. 
– Tuzuksan­ku, qizim? – dedi faxr bilan Yusuf 
aka. – Men buni raisga aytaman. 



Download 1.53 Mb.

Do'stlaringiz bilan baham:
1   ...   45   46   47   48   49   50   51   52   ...   116




Ma'lumotlar bazasi mualliflik huquqi bilan himoyalangan ©fayllar.org 2024
ma'muriyatiga murojaat qiling