Odam bo‘lish qiyin: roman va hikoyalar
Download 1.53 Mb. Pdf ko'rish
|
|
Odam bolish qiyin
143 , kam surishtirar, uy bilan deyarli qiziqmasdi. «O‘zimga o‘xshaydi, – derdi xatni o‘qib G‘afurjon aka. – Xat yozishni men ham yomon ko‘raman». Shahodat opa xomushgina jilma yib qo‘ya qolardi. Yolg‘iz qolganda esa, «Yoshda, hali yosh», – deb o‘zini ovutar, navbatdagi xatni orziqib kutardi. Abdullaning ta’tilga kelishi uning uchun katta bir to‘y edi. Xuddi G‘afurjon aka singari u ham ikki kun avval yuvinibtara nib olar, bozorning oldi narsalaridan olib, dastur xon yasatardi. Ab dulla esa ular bilan apiltapil ko‘rishib, qishloqqa oshiqardi. Bir kuni Shahodat opa chiday olmadi: – Abdulla, qishloqda nima bor? Muncha ser qatnov bo‘lib qolding? – dedi zarda bilan. Abdulla nima deyishini bilmay, jilmaydi. – Ilgarilari bormaysan deb urishardingiz. Endi ko‘p borasan deb urishasiza?! – To‘g‘rida, bizni juda esdan chiqarib qo‘yding. Dadang bechora, o‘g‘lim keladi deb o‘tiradi. Sen bo‘lsang kelasanu ko‘chaga otilasan. Odam de gan shunaqa ham bemehr bo‘ladimi? – Unaqa demang, oyi, – dedi kulib Abdulla. – Institutni bitirib olay, ikkalovinglarni to‘rt qa vat ko‘rpachaga o‘tqazib qo‘yaman. Hech qayoqqa ketmayman. Rozimisiz shunga? – Rozi bo‘lmay nima qilardim? – Shahodat opa o‘g‘lining bu gapiga ishonmasa ham, xursand bo‘lib ketdi. – Ishqilib, bizning baxtimizga Xudo omadingni bersin. – Omad ham gapmi! – dedi Abdulla ishonch bilan. – Bu institutni bitirgan odam yaxshi pul topadi. – Pulini o‘ylama. Pul qo‘lning kiri. Ishing yax shi bo‘lsa, bo‘ldi. – Ishim ham yaxshi bo‘ladi, pul ham ko‘p bo‘ladi. Uyni yaxshilab remont qilamiz. Yasata Olmas Umarbekov 144 , miz. Tursunali amakinikida bo‘lmagansiz. Ehhe, nima yo‘q ularning uyida!.. Kirsangiz, chiqqingiz kelmaydi. Aya, dadang yaxshi ishda ishlagan, deysiz nuqul. Nega endi bizda hech nima yo‘q, uyimiz qupquruq? – Kim biladi deysan. Ish bilan bo‘lib shuni o‘ylamaganda. – Sizchi? Siz o‘ylasangiz bo‘lmasmidi? – Meni ham ro‘zg‘orga uquvim yo‘q edi. Shu bor ro‘zg‘orni ham buving qilib bergan. – Bilaman, – dedi Abdulla o‘ylanib. – Men bunday qilmayman. Mening uyimda hamma nar sa bo‘ladi. Hamma narsa! Keyin, sizga hech ish qildirmayman. – Aytganing kelsin. Yaxshi o‘qisang, yaxshi ishlasang, aytganing bo‘ladi. Shahodat opa shunday der ekan, uning haqi da yomon fikrda bo‘lganini eslab, o‘zidan xafa bo‘lib ketdi. Dadasi to‘g‘ri aytadi. Abdulla katta yigit bo‘libdi. Eshushi joyida. Bunday bola bilan faxrlansa arziydi. Uyda kam bo‘lsa nima qilibdi? Erkak kishi o‘zi shunaqa: bir kun uyda bo‘lsa, o‘n kun ko‘chada. G‘afurjon aka o‘zi qanaqa edi? Rosa uni xunob qilardi ilgari. Kechalari mijja qoq may uning kelishini poylab o‘tirardi. Kasalga chalindiyu, uydan chiqolmay qoldi. Ko‘chadan beri kelmasa ham mayli edi tuzalib! Qanday balo kasal ekan gipertoniya! Tuzalib, o‘g‘lining roha tini ko‘rsa qanday yaxshi bo‘lardi. Shahodat opa ayvonda xayol surib o‘tirgan erining yoniga keldi. – Ha, o‘ylanib qolibsiz? – dedi uning xomush chehrasiga qarab. – O‘g‘limni o‘ylayapman. – Ha, o‘g‘limga nima qilibdi? Odam bolish qiyin 145 , – O‘g‘lingga hech narsa qilgani yo‘q. O‘g‘ling yaxshi... – Nega o‘ylab qoldingiz bo‘lmasa? – O‘ylab qolganimki, hademay o‘qishi bitadi. Uylantirish kerak. Kasal ablahdan qutulsam edi, besho‘n tanga yig‘ardim. Yaxshi bir to‘y qilgim keladi. Uyning ahvoli bu bo‘lsa... – Voy, shunga o‘ylanib o‘tiribsizmi? – Shaho dat opa kuldi. – Hozirgina o‘g‘lingiz shuni gapirib turgan edi. – Ha, nima dedi? – O‘g‘limdan aylanay. Boshi oltin chiqdi uning, boshi oltin. Ishim yaxshi bo‘ladi, deydi. Ishga kirishim bilan birinchi qiladigan ishim – uyni tu zataman, yaxshilab remont qilaman, deydi. – Yo‘g‘e? – sevinib dedi G‘afurjon aka. – Ha, Tursunalining uyini rosa maqtadi. Shu naqa uy qilaman, deydi. Keyin sizni ozgina urishdi. – Nima dedi? – Aya, dadam yaxshiyaxshi ishlarda ishla ganlar, deysiz. Nega o‘shanda uyga qaramagan lar, deydi. – Sen nima deding? – qiziqib so‘radi G‘afurjon aka. – Men nima derdim? Pul topib aql topmagan mizda, dedim. Erxotin kulishdi. – Nega endi bunaqa deysan? – dedi keyin jid diylashib G‘afurjon aka. – Qiziqsiz, shunday dermidim? Ish bilan bo‘lib ro‘zg‘or esimizga kelmagan, dedim. – Bu gaping durust. Lekin, Shahodat, ozgina molpol qilib qo‘ysak ziyon bo‘lmas edi o‘shanda. |
