Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi

holsiz joyiga o'tirdi va javdirab yana o'sha tom onga tikilib qoldi, oyog'i 
ostida yotgan itlar esa qo'rquvdan o'zlariga kelolmay, tinmay qaltirashardi.
N ih oyat, u xuddi urib chalajon qilib tashlangan odam dek arang 
o'rnidan turib, yo'l taraddudini ko'rishga tushdi. U abzallardan birini 
yelkasi aralash bog'lab, itlarga q o ’shilib chanani sudrab ketdi, biroq 
ko'p yurolm adi, qosh qoraymasdan dam olgani to'xtadi, odatdagidan 
ko'proq shox-shabba yig'ib keldi, so'ngra itlarni ovqatlantirdi, o 'z i 
ham ul-bul yegan bo'ldi-da, shundoqqina gulxanning yoniga o'rin soldi.
Lekin charchog'ini chiqarish nasib etm adi. K o'zini yum ushi bilanoq 
bo'rilar gulxan yoniga kelib olishdi. G enri ko'zlarini yirib-yirtib o ch d i- 
da, ularni ko'zdan kechirdi. B o'rilargulxanni o'rab olishgan edi: ba’zilari 
yerda yotar, boshqalari cho'nqayib o'tirar, uchinchilari esa sudralib 
gulxan yoniga kelar yoki uning tevaragida izg'ishardi. Ayrimlari hatto 
mudrashardi. U lar itlar singari yotishar, dong qotib uxlashar, G enri esa 
uyqusi qochib ko'z yum olm asdi.
U gulxanni gurullatib yubordi, bo'rilarni yaqin yo'latm aslikning 
yagona yo'li shu edi. Ikkala it egasining oyoqlari ostida — biri o 'n g , 
ikkinchisi chap tarafda javdirab, undan k o'z uzm ay yotishar, bironta 
bo'ri yaqinlashgudek bo'lsa, baravar shovqin ko'tarar, angillar va biri 
olib, biri qo'yib huriy boshlardi. Itlar huriganda bo'rilar sapchib o'rnidan 
turib ketar, betoqatlanib irillagancha ham la qilishga chog'lanishar, so'ng 
yana qorga yotib birin-sirin uyquga ketishardi.
Bo'rilar halqasi tobora siqib kelardi. U larsek in -sek in sezdirm aygina 
G enriga birdan hamla qilish uchun im kon berar darajada yaqin kelishga 
urinishardi. S hu n da G en ri q o 'lig a ilin g an p alyon n i ularga qarab