Proffessor Hamidov Hojiakbar Hamidovich Ernazarov Shermuxammat Eshbekovich Raxmonov Bahodir Mirzaevich

Marg’ilon (Marg’inon) shahriga bundan 2000 yil avval asos solingan. 
Marg’ilon nomi taxminan “Maysazor”, “O`tzor” degan ma’noni anglatadi. 
“Boburnoma”da Farg’onadagi 8 ta shahardan biri Marg’ilon ekanligi, uning 
obodoligi, shirin mevalari, “donoyi kalon” degan anori, “subhoniy” navli o`rigi 
maqtalgan. Marg’ilon Buyuk ipak yo`lida joylashgani uchun hunarmandchilik 
gullab-yashnagan, uning atlas to`qish turi nihoyatda rivojlangan, atlas Marg’ilonni 
jahonga mashhur qilgan. Marg’ilon ilm-fan markazi ham bo`lib, huquqshunos 
Burhoniddin Marg’inoniyni etkazib bergan. Marg’ilon Qo`qon xonligi davrida 
pilla sotiladigan asosiy bozor markazi edi, shaharda ko`plab pillakashlik va shoyi 
to`qish ustaxonalari bor edi. 2007 yil Marg’ilon shahrining 2000 yilligi 
nishonlandi.
Andijon Markaziy Osiyoning mashhur shahri bo`lib, «Buyuk Ipak yo`li»da 
bunyod etilgan. Manbalarda shahar nomi «andi», «adoq» kabi urug’ atamalari 
bilan bog’liqligi aytilgan. Arablar bosqini davrida shahar Andukon deyilgan. 
Andijon XV asrdan Farg’ona vodiysi markaziga aylanib, Bobur davrida xo`jalik, 
fan va madaniyat ravnaq topgan. Bobur «Boburnoma»da Andijon haqida «Oshlig’i 
vofir, mevasi farovon, qovun va uzumi yaxshi bo`lur. Samarqand va Kesh 
qo`rg’onidin so`ngra mundin ulug’roq qo`rg’on yo`qtur. 3 darvozasi bor, 9 tarnov 
suv kirar» deb yozgan. Qo`qon xonligi tashkil topgach Andijon shahri Andijon 
bekligining markazi bo`lib, XIX asr o`rtalarida 4 dahaga bo`lingan, har dahaning 
qozisi, mingboshisi bo`lgan, dahalar oqsoqol boshliq mahalalarga bo`lingan.
Namangan shahri xonlikning yirik shaharlaridan biri bo`lib, uning nomi 
manbalarda XVII asrdan boshlab uchraydi. 1620 yil Farg’onaning qadimgi 
poytaxti Axsikant zilzila tufayli vayron bo`lgach aholi Namangan atrofiga ko`chib 
o`tgan. Namangan tuz koni («namak kon») yaqinida qurilgan bo`lib, XVIII asrda 
Qo`qon xonligi hududiga kirgan. Namangan beklik markazi bo`lib, aholisi 
hunarmandchilik bilan shug’ullangan. Namanganda 1819-1822 yy. YAngi ariq 
kanali qazilgan. Namangan shahri 1842-1845 yy. baland devor bilan o`ralgan.
Toshket Markaziy Osiyoning qadimiy shaharlaridan biri bo`lib, 2009 yil 
2200 yilligi nishonlangan. U turli davrda Choch, Shosh, Binkat nomlari bilan 

---

220 
atalib, XI asrdan Toshkent deb atala boshladi. Toshkent 1503 yil Shayboniylar 
davlati tarkibiga kiritildi. XVI asrda shaharda katta bunyodkorlik ishlari amalga 
oshirilib, Baroqxon va Ko`kaldosh madrasalari bunyod etildi. Toshkent 1723-1758 
yy. ko`chmanchi jung’orlarga tobe bo`ldi. So`ng Toshkentda 4 ta mustaqil 
hokimlik qaror topgan. 1784 yil 4 hokimlik tugatilgach, shahar 1810 yilgacha 
Yunusxo`ja barpo etgan Toshkent hokimligining markazi bo`ldi.
Toshkent 1810 yil Qo`qon xonligi tarkibiga qo`shib olingach, bunyodkorlik 
ishlari amalga oshirildi. O`rta asrlarda yashagan Zayniddin bobo uchun yangi 
maqbara bunyod etildi. Yunusxo`ja qarorgohi Eski O`rda buzilgach, yangi - 
Qo`qon O`rdasi bunyod etildi. Toshkent xalqaro savdo yo`lida joylashgani uchun 
hunarmandchilikning turli sohalari yuksak rivojlangan. Chorsu shahar hayotining 
markazi bo`lgan. Toshkentning xo`jalik hayoti qishloq aholisining faoliyati bilan 
bog’liq edi.