Таълим вазирлиги Андижон Давлат Университети Тарих ва ижтимоий фанлар факультети

Христиан черкови ва унинг ижтимоий роли. Константиннинг қулдорлик тузумини мустахкамлашга қаратилган ислохотларидан бири христиан черковининг давлат дини деб танилиши бўлди. Бу воқеа сўнгги Рим империяси тарихида жyда катта аҳамиятга эга бўлди, шунингдек, келгусидаги ўрта асрлар тарихи учyн ҳам тайёргарлик дақиқаларидан бири бўлиб, жуда катта роль ўйнади.
Даставвал империя таркибида мaxcyc иерархияга («маъмурлар даражасига»), кaттa ep эгаларига, кишилар қарамлигининг янги шаклларига — ч е р к о в қ у л л а р и деб аталган қулларга (servi ecclesiastici) — буларнинг аҳволи колонларнинг аҳволидан ўзга эмас эди—молик бўлган кучли янги бир ижтимоий ташкилот вужудга келди. Бу вақтда (IV acp бошларида) христиан черкови ўзининг ижтимоий таркибини жуда ҳaм ўзгартириб юборди. Илгари, I—II асрларда, христиан черкови мухлисларининг асосий оммаси қуллардан, шаҳарлардаги қашшоқлашган элементлардан, қисқаси, ижтимоий жиҳатдан эзилган вa ҳак-ҳуқуқдан мaҳpyм қилинган кишилардан иборат бўлган бўлса, энди христианликка ўрта табақалар ва хатто аристократия вакиллари xaм утдилар. Черков энди мавжуд қулдорлик тузумига қарши чикмай қўйди, балки ўз ташкилотини ушбу тузум шароитларига мослаштиришга интилиб, ўзи катта ер эгаси айлана борди. Христианлик давлат динига айланганидан кейин ҳақиқатда меҳнаткашларни эксплуатация қилишга фатво берди. Черковда эътиборли епископлар вужудга келиб булар тез вақт ичида бойиб кетди ва жойларда сиёсий таъсир орттирди. Чунончи, шаҳарларнинг епископлари гўё ҳимоячилар (дефенсорлар) бўлиб, шаҳарларнинг жимоячи-хомийлари ва шаҳарлар билан импepатор маъмурияти ўртасида воситачидек эди. Черков империя вилоятларидаги «варварлар» ўртасида «миссионерлик» фаолиятини кенг суратда қизитиб юборди. IV асрда ва айниқса V асрда қўшни варвар вабилаларининг (Яъни римлик бўлмаган қабилаларнинг) кўпи христианликни қабул қилди.
Энг муҳим шаҳарлар — Рим, Александрия., Константинополь, Антиохия, Қуддус- V асрда ўзил-кесил патриарх унвонини олдилар (Рим ва Александрия патриархлари папа деб ҳам аталар эди). Патриархларга митрополитлар ва архиепископлар бўйсунар эдилар, архиепископларга эса черковга айрим округларни— епархияларни бошқарувчи оддий епископлар итоат қилар эди; епархиялар ўз навбатида махаллий жамоа-қавмлардан ташкил топган эди, уларнинг тепасида рухонийлар (поплар) —пресвитеpлар тypap эди. Бутун империя территориясидаги давлат дини ташкилоти устида турган черков, энди ўзини к a т o л и к ёки б у т у н ж а х о н ч е р к о в и деб хисоблади. Унга итоат қилмаган оқимлар ёки гуруҳларни (секталарни) еретик деб, уларнинг таълимотини ересь деб эълон қилинади. Ҳукмрон черков манфаатларини ҳимоя қилиб тypган давлат IV—V асрлардаёқ еретикларни систематик равишда таъқиб қилиб, уларга нисбатан қаттиқ жазо чоpаларини ишга солди. Христиан черковининг ривожланиши вa расмийлашуви, унга қарашли ерларнинг кўпайиб бориши, қулликнинг черков поместьеларидаги бирмунча юмшатилган янги шакли, черковиинг варварлар олами билан алоқа қилиши ва уларнинг аста-секин христианлаштирилиши - буларнинг хаммаси ўрта асрлардаги янги тузумнинг маълум даражaда тайёрланиши эди. Папалик ва Рим-католик черкови ғарбдаги ўрта асрларнинг тақдирини хал қилишда кейинчалик жуда кaттa тарихий роль ўйнади.