Barakzoy yetakchilari keyinchalik afg‘on davlatining Sulton
Ali (1818) va Ayubxon (1819-1823)
kabi hukmdorlarini butunlay
o ‘z qo‘llariga olib ular nomidan davlat ishlarini yuritib kelishdi. Bu
vaqtda mamlakat butunlay inqirozga yuz tutib, siyosiy tarqoqlik
kuchayadi va Afg‘onistonda uzoq yillar
markazlashgan hokimiyat
mavjud bo‘lmadi.
XIX asming ikkinchi choragi
A fg‘oniston
tarixida
o ‘zaro
ku-
rashlaming kuchayishi hamda Dur-
roniylaming Sadozoylar urug‘i
hukm-
ronligining susayishi bilan izohlanadi.
Bu davrda afg‘on taxti uchun kurash
boshlanib ketdi va toj-u taxt uchun
kurashayotgan da’vogarlar
orasidan
Durroniylaming boshqa bir urug‘i
- Barakzoylaming qo‘li baland kela
boshladi. Bu jarayonda tadbirkorligi va jasurligi bilan shuhrat
qozongan D o‘st Muhammadxon (1826-1838, 1842-1863)
nihoyat
hokimiyatni egalladi36. 1826-yilda Kobul va K o‘histon amiri boM
gan D o‘st Muhammadxon uzoq kurashlardan so‘ng mamlakat-
ning katta qismini o ‘z hukmronligi ostiga birlashtirishga muvaffaq
boMdi. Bu borada dastlab gMlzoylami b o ‘ysundirgan D o‘st Muham
madxon 1833-yilda Jalolobod shahrini ham egallaydi.
D o‘st Muhammadxonning davlat boshqaruvida amalga oshirgan
ulkan
ishlaridan biri shundaki, u afg‘on davlatida 1747-yildan bu-
yon o‘matilgan davlat hukmdori faqat sadozoylar urugMga mansub
boMishi tartibiga butkul barham beradi37. Shuningdek, u bir qator
viloyat, tuman va shahar hukmdorlari
boMgan aka-ukalari ustidan
ham o ‘z hukmronligini yurgizishga intiladi. Do‘st Muhammadxon
davlat boshqaruvi sohasida yana bir o ‘zgarishni amalga oshiradi va
Do'stlaringiz bilan baham: