Janat Odamlar n65. p65
Download 0.62 Mb. Pdf ko'rish
|
Janat Odamlar n65
- Bu sahifa navigatsiya:
- Jannati odamlar 259
|
Xudoyberdi To‘xtaboyev
258 arang kiyib baqirgancha, oyoqlari shol bo‘lib yotgan bo‘lsa ham endi ishlab ketdi shekilli, qo‘l- tiqtayog‘iga ham tayanmay askar akalarning oldiga yugurdi: – Hoy, bolalarim, sabr qilinglar, nihollarimni ko‘chirib olay, musulmonsizlar-ku, axir, yaxshi odamlarning farzandlarisiz-ku, nihollar ham mening farzandlarim bo‘ladi, o‘zim tuqqanman, o‘zim payvand qilganman, uloq solganman. Otamdan, bobolarimdan qolgan navlar bular. Ko‘chirib beringlar, jon bolalarim, qo‘y so‘yib beraman, katta qozonda osh damlab beraman... Baqqol kuyovim, qayerdasan, qo‘ydan bittasini so‘ygin. Jon bolalarim, nihollarimni ko‘chirib be- ringlar, hoy askar yigit, senda ham ayb yo‘q, majbur qilishgan. Qora ko‘zlaring mo‘ltillab turibdi-ku, axir. Kofir bo‘lsang ham achinyapsan. Sezib turibman. Ayt, nihollarimni ko‘chirib berishsin, duo qilaman. O‘lgunimcha duo qilaman. Bilagiga qizil bog‘lagan akalardan bittasi kelib zax yerga o‘tirib olib zorlanayotgan bobojonimning qo‘ltig‘idan olib turg‘azdi-da, otaxon, kuyinmang, hamma nihollaringizni ko‘chirib beramiz, biz ham kofir emasmiz, dedi. O‘sha aka judayam yaxshi ekan. Katta bo‘lganda, Xudo xohlasa, menam shu- naqa aka bo‘laman. Bobojonlar yiqilganda o‘rnidan turg‘azib qo‘yaman, zorlansa ko‘chatlarini ko‘chirib beraman. Bobojonim haligi akaning yelkasiga osilib yurib, mana bular anor ko‘chatlari bo‘ladi, mana bular nokniki. Namangandan keltirganman, mana bular anjir, jannatdan chiqqan deb ko‘rsataverdi, ko‘rsa- Jannati odamlar 259 taverdi. Boshqa akalar ham yordamga kelib ko‘chiraverdi, ko‘chiraverdi. Oxiri bobojonim haligi akaning yelkasiga suyanib turib ko‘zlarini yumgancha birpas jim qoldi-da, keyin gupillab yerga yiqildi. Hamma qo‘rqib ketdi. Askar akalar ham, pochchamu xolam ham qo‘rqishdi. Enajonim yugurib kelib: – Voy sho‘rim! – deb, dodlab yubordi, – cholginamdan ayrilib qolganga o‘xshayman. Bobojonimni chakmonga solib to‘rt tomondan avaylab ko‘tarib uyga olib borishdi. Xayriyat, ko‘zini sal ochib: – Yig‘lama, onasi, – dedi. Keyin uyog‘i juda tez bo‘ldi, juda-juda ham tezlashib ketdi. Baqqol pochcham bitta qo‘yni so‘yib bergandan keyin, qolganlarini sigirimiz bilan buzog‘imizga qo‘shib qishloqdagi uyimizga haydab ketdi. Askar akalarning katta mashinasida avval sandiqlardagi mening to‘yimga atalgan mayizu o‘riklarimizni, ko‘rpayu kigizlarimizni jo‘natdik, eng oxirida baqqol pochchamning eshak aravasida bobojonimning o‘zini olib ketdik. Tagiga yumshoq- yumshoq ko‘rpalar soldik, boshiga qalin-qalin yostiqlar qo‘ydik. Borguncha ham bobojonim hecham ko‘zini ochmadi. Bogimizning devorlarini buzayotgan tankalarning tarillagan ovozi to qorong‘u tush- guncha ham eshitilib turdi. Kesilgan daraxtlarning ustiga fonar yog‘i quyib o‘t qo‘yishgan ekan, alangasi osmonga ko‘tarilib, ertalabgacha hammayoqni yoritib turdi. |
