Janat Odamlar n65. p65
Download 0.62 Mb. Pdf ko'rish
|
Janat Odamlar n65
- Bu sahifa navigatsiya:
- Jannati odamlar 257
|
Xudoyberdi To‘xtaboyev
256 buzilmasin, buzilmasin, deb «Lo iloha illollohu valo quvvata illo billohi ali-yul aziym», – deb enajo- nim o‘rgatgan duolardan o‘qib turuvdim, rais amaki, Erkavoy Hojimat o‘g‘lining bog‘iga Yangi qishloqdan kelgan komsomollar bilan bitta tanka jo‘natilsin, deb o‘qib qoldi. Dodlaganimcha uyimizga qarab yugurdim. Tezroq borib ko‘cha eshigimizni tanbalab olmoqchi edim. Shunaqa tez yugurdimki, oyog‘imga enajo- nimning kavushini kiyib borgan edim, bir poyi tushib qoldi, ertaga kelib olarman deb, unga ham qaramadim. Kelsam, bizdan xabar olgani Zahro xolam bilan eshak arava minib yuradigan baqqol pochchamlar kelishgan ekan. Ularga ham qaramay to‘g‘ri bobojonimning bag‘riga otilib: – Bog‘imiz buzilarkan, – dedim hiqillab. – Yiglama, o‘g‘lim, yig‘lama, – bobojonim boshimdan, yelkamdan siladi. – Yuring, ko‘cha eshikni tezroq tanbalab olaylik. – Tanbalasak, devordan oshib tushishadi. – Miltig‘ingizni olib chiqing bo‘lmasa, otamiz. – Yo‘q, polvonim, endi miltiqning ham foydasi tegmaydi. – Jon bobojon! – Yig‘lama! – Axir biz tuynukdan Xudoga nola qiluvdik- ku, bobojon? – Xudo ularning jazosini beradi, azamatim. – Baribir kelishsa tizzalarini tishlayman, betlarini timdalayman. – Unday qila ko‘rma, o‘g‘lim. Jannati odamlar 257 – Ana, enajonim ham yig‘layaptilar. Nega yupatmaysiz? Bitta enangmas, butun qo‘rg‘oncha yig‘layapti, butun yurt yig‘layapti, o‘g‘lim. Ko‘cha eshigimizdan qatorlashib chakmoniga yaltiroq tugmalar qadab olgan to‘rtta askar, ketidan bolta, arra ko‘tarishib ashula aytgan komsomol akalar kirib kelishdi. Askarlar to‘g‘ri bobojonimning oldiga kelib: – Erkavoy Hojimat o‘g‘li? – deb so‘radi. – Ha, Hojimat o‘g‘li, – dedi bobojonim. – Bog‘ yaxshi. – Ha, yaxshi. – Bog‘ buziladi. – Ha, buzasan endi. – Ayb bizda yo‘q. – Ha, senda yo‘q. Yana askar aka ancha narsa so‘ragan edi, bobom javob qaytarmay, teskari qarab o‘tiraverdi. Zahro xolam bilan enajonim ovoz chiqarmasdan yig‘lashdi. Bobojonim, hammasi Xudodan, hammasi Xudodan, deb ko‘ngillarini ko‘targan bo‘ldi. Boqqa chiqsam, e, komsomol akalar allaqachon daraxtlarni kesi- shayotgan ekan. Men yaxshi ko‘rgan gilosniyam yiqitishyapti. Endi bir martagina hosil qiluvdi. Yozda mevasini ko‘z-ko‘zlab yevdim. Ekayotganda tanasini ushlab turuvdim, mevasi shirin bo‘lsin deb tagiga tuproq ham tashlovdim. – Bobojon, – deya orqamga qaytdim, – mening gilosimniyam kesishyapti, molxonaning orqasida bor edi-ku, ikkovimiz ekkan. – Hoy, musulmonlar, hoy, ular hali niholcha- ku, – shunday deb bechora bobojonim kavushini |
