Kutubxonasi

Savollarimni so’ray boshladim  

 

Birgalashib reja tuzib oldik. Assistentning suygani ertalab soat sakkizda keladi va 

oqshom beshgacha qoladi. Bu vaqt ichida namozlarni, duolarni o’rganamiz. Savollarga 

javob topamiz. Kitoblar o’qiymiz, suhbatlashamiz. Oqshom u menga kitoblar beradi, 

men ularni o’qiyman. Juda baxtiyorman, hayotimda ilk marotaba bunchalik huzur va 

baxtuyorlikni his qildim. Namoz o’qishni va duolarni o’rgana boshladim. Turli kitoblardan 

go’zal parchalar o’qidik, ilohiyot mavzusida suhbatlar qurdik.  

Dugonamdan so’ragan ilk savolim: 

-Faqat qoqilish, xo’rlanish…Kimningdir daldasiga va ko’magiga muhtojlik, mehr 

ko’rmaslik va inson sifatida qadrlanmaslik…Qochgan, masxaralangan holda o’yin kulgu 

ichidagi yoshlarga havas va siqilish…Keyin esa qashqirlar davrasida yem bo’lish, bir 

chetga uloqtirilish…Mana meni isyonim sabablari. Nega bu holga tushdim? Mening aybim 

gunohim nima edi? Nega menga hamma zulm qildi? Nega Alloh mega rahm qilmadi? Bu 

adolatsizlikdan, haqsizlikdan ko’z yumadi? Mana dahriyligimning, inqilobchiligimning, 

haq va tanglik haiqdagi falsafamning asosi. Bu savollar hayotim davomida ichim yondirib 

keldi. Ha, Alloh bor! Ammo bu haqsizlik nega? Bu adolatsizlik nima uchun? Alloh (o’zi 

kechirsin) bu adolatsizlikka nega yo’l qo’yadi? Nega ba’zilarni qo’llaydi, bizga 

---

Aldangan Ayselning tavbasi. Xolid Erto’g’rul