Library ziyonet uz/ A lvido, ey

partiya safidan oʻchirildi. 
 
«Tamom!» – dedi ichida Tanaboy, murdaday sovib. 
 
– Men Segizboyevga hayfsan berilishini talab qilaman, – dedi boʻsh kelmasdan 
Karimbekov. 
 
Buni ovozga qoʻymasa ham boʻlardi. Lekin Qashqatoyev ovozga qoʻyish kerak, degan 
qarorga keldi. Bunda oʻzining yashirin maqsadi ham bor edi. 
 
– Kim oʻrtoq Karimbekovning taklifiga qoʻshilsa qoʻl koʻtarishlaringizni soʻrayman. – 
Yana uch kishi uni yoqlab, uch kishi qarshi qoʻl koʻtaradi. Yana Qashqatoyev toʻrtinchi 
boʻlib qoʻl koʻtarib Segizboyevni hayfsandan qutqarib qoldi. «Lekin u buni bilarmikan, 
bu xizmatning qadriga yetarmikan? Kim biladi buni... Makkor, quv». 
 
Odamlar ketishga tayyorlanib, oʻrinlaridan qoʻzgʻalishdi. Tanaboy endi hamma narsa 
tamom boʻldi deb oʻyladi va indamay oʻrnidan turdi, hech kimga qaramay eshik tomon 
yura boshladi. 
 
– Bakasov, qayoqqa? – Toʻxtatdi uni Qashqatoyev. – Partiya biletingizni qoldirib keting. 
 
– Qoldirib ketay? – Nima hodisa boʻlganini Tanaboy endi tushungan edi. 
 
– Ha. Stolga qoʻying. Endi siz partiya a’zosi emassiz va uni olib yurishga haqqingiz yoʻq. 
 
Tanaboy partbiletini olish uchun qoʻyniga qoʻl soldi. Oraga choʻkkan jimlikda u ancha 
ivirsidi. Uning partbileti fufaykasi, kostyumi ostidagi charm sumkachada boʻlib, buni 
Jaydar tikib bergan edi. Bu sumkachani Tanaboy qayish oʻtkazib yelkasiga taqib yurardi. 
Xullas, u sumkachani oldi. Qoʻynidan koʻksiga tegib, badanining iliq hid urib qolgan 
partiya biletini oldi va Qashqatoyevning sovuq, yarqiroq stoli ustiga qoʻydi. Hatto oʻzi 
ham sovuqqa qotgandek junjikib ketdi. Yana hech kimga qaramasdan sumkachasini 
qoʻyniga solib ketmoqchi boʻldi. 

---