Microsoft Word muqaddas ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
44
муюлишдан ўтиб, кекса қайрағочлар соя ташлаган таниш икки қаватли уйни кўришим билан 
қадамим ўз-ўзидан секинлашиб қолди. 
...Сўнгги бир ой ичида бу кўримсизгина бино мен учун дунёда энг кўркам, энг зийнатли, энг 
оромбахш бир жойга айланган эди. Мен унинг олдидан юрагимни ҳовучлаб, Муқаддасим, 
севгилим яшаган иккинчи қаватдаги балконли хонадан, хонанинг деразаларига тутилган ҳарир 
тўр пардасидан кўзларимни узолмасдан, уни кўрмасам ҳам ҳар сафар қалбим нафис ва тотли 
туйғуларга тўлиб ўтардим. Мен уни неча марта қувончдан бошим арш-аълога етиб шу уйга 
кузатиб қўйган, неча марта уни кўролмасдан изтироб чеккан эдим, лекин ҳеч қачон унинг 
олдига ҳозиргидек қўрқиб, юрагимни тўлдирган қоронғи ва оғир ҳислардан кўнглим ғаш бўлиб 
бораман деб ўйламагандим. 
Ҳамиша одам кўп бўладиган ётоқхонанинг олдида бахтга қарши бу сафар ҳеч ким йўқ эди. 
Бир-икки минут саданинг тагида битта-яримта таниш-билиш чиқиб қолишини кутиб турдим, 
сўнгра секин эшикка бордим. 
Йўлакда, иссиқ сув тўлдирилган катта бакнинг ёнида кўзойнак таққан бир кампир пайпоқ 
тўқиб ўтирарди. 
Муқаддасни чақириб беришини илтимос қилгандим, бошини чайқаб уфлаб олди. 
— Сира тинчлик бермадиларинг-бермадиларингда!— деди-да, ўнг қўли билан белини 
ушлаганча иккинчи қаватга чиқиб кетди. 
Ташқарига қайтиб чиқиб ариқ бўйидаги саданинг соясида кута бошладим. Юрагим тез-тез 
урар, хаёлимда фақат битта фикр айланарди: «Борми, йўқми, чиқадими, чиқмайдими?» 
Боя ҳеч ким бўлмаган ётоқхонанинг олдида, энди гўё мени кутиб тургандек, қиз-йигитлар 
тўплана бошлади. Назаримда улар ҳадеб менга қараётгандек, нақадар хунук иш қилиб 
қўйганимни билиб, мендан нафратланишаётгандек туюларди. 
Тўсатдан тепамдаги балконнинг эшиги очилгандек бўлди. Мен тез қарадим ва балконда 
турган Муқаддасни кўрдим. 
У бояги шойи кўйлаги ўрнига оддий чит кўйлак кийган, сочларини орқасига турмаклаб 
олган, афтидан, кетишга аҳд қилгани чин эди. Кўзларимиз бир секундга учрашди. Унинг 
кўзлари яна жиққа ёшга тўлдими, ё менга шундай туюлдими, билмадим, у бошини қуйи солиб 
индамасдан яна ичкарига кириб кетди... 
Бирпасдан кейин эшикда имтиҳон топшириб юрган кезларимизда бир-икки кўзим тушган 
ўша юзида қора холи бор қиз кўринди. У секин юриб ёнимга келди-да, гўё мени энди 
кўраётгандек юзимга қадалиб, тўрт букланган бир парча қоғозни чўзди: 
— Муқаддасхон чиқмайман дедилар... — Шундай деди-ю жавобимни кутмасданоқ 
ётоқхонага кириб кетди. Мен ҳам соядан чиқиб бошим оққан томонга қараб кетдим. 
Муқадааснинг жавоби тахминан қанақа бўлишини сезсам ҳам, кўнглимнинг бир четида 
ҳануз сўнмаган бир умид милтираб турарди. Тўрт букланган қоғозни очдим. «Шариф ака! 
Менга кўп яхшиликлар қилдингиз. Бу яхшиликларингиз учун раҳмат. Бироқ энди ўзингизни 
қийнаманг. Ҳозир менинг институтга қабул қилинишим тўғрисида буйруқ олиб келган 
бўлсангиз ҳам мен қолмас эдим. Гапимга ишонинг: энди бир-икки йил ишламасдан сира 
ўқимайман. Бу бир ой менга катта сабоқ бўлди. Ақлим кирди. Ниҳоят шуни ҳам тушундимки, 
олдин ишлаб кейин ўқиш фақат меҳнатни ҳурмат қилиш ва чиниқиш учунгина эмас, одам 
таниш учун ҳам зарур экан. Агар билсангиз... Мен сизга шундай ишонгандим, шундай 
ишонгандимки!.. 
Хайр. Муқаддас». 
Тамом. Битди. Муқаддасдан айрилганимга, бахт-саодатимдан, баҳоримдан; кутилмаган 
жойда топиб олган дурдонамдан айрилганимга энди ишонсам бўларди! 
Хат йиғлаб ёзилганлиги кўриниб турарди, лекин йиғлаб бўлса ҳам шафқатсиз ёзилган бу бир 
парча қоғоз қўлимни, қўлимнигина эмас, юрагимни ўртамоқда эди. Мен бутун қалбимни 

---

Одил Ёқубов. Муқаддас (қисса)