Microsoft Word shaytanat3 ziyouz com doc
Download 0.83 Mb. Pdf ko'rish
|
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
105 ko‘ryapsizmi? Mana shu burnim juda sezgir-da. Hozirning o‘zida jinoyatning hidini sezib turibdi. O‘rtoq prokuror, bu akaxon Yaltaga o‘ynashlarini achomlab jo‘nashlaridan oldin do‘xtirga ozginagina choychaqa uzatib «Narkozni ayamang, bechora bu dunyoda qiynalib ketdi, uxlaganicha uyg‘onmay qo‘ya qolsin», deganlar. — Tuhmat! — O‘rtoq prokuror, sizdan maslahat so‘ramoqchiman: murdani kavlab olib tekshirishni nima deyishardi?.. Ha, eksgumatsiya! Ekspertiza uning kasali, berilgan narkoz darajasini aniqlab bersa kerak, deyman, a? Ana undan keyin do‘xtirjon ham sayrab berarlar? Ana shunda bu akaxonni ikki qo‘llab sizga uzatamiz. Axir qotillik bilan ko‘proq prokuratura shug‘ullanadi, to‘g‘rimi? — Andishaning otini qo‘rqoq demang, og‘ayni. Meni qo‘rqitmay qo‘ya qoling, yosh bola emasman. Qonunni sizdan boshqa biladiganlar ham bor. Eksgumatsiya qilgingiz kelsa, qilavering. Ammo bilib qo‘ying: shaxsan o‘zimning ishtirokimda ochasiz. — Ie, bo‘lmasam-chi? — dedi Hamdam qo‘llarini yoyib. — Sizsiz bo‘larkanmi bu ish. Endi gapni ko‘paytirmay qo‘ya qolaylik. Maslahatimiz pishdi, a? Endi mana bu yerga chiroylikkina imzoingizni qo‘yib bering. — Nima bu? — Avval o‘qing. Qonunda avval o‘qib keyin qo‘l qo‘yilsin, deyilgan. Siz ish bir yoqlama bo‘lgunicha shahardan tashqariga chiqmay turasiz. Chaqirganim zamonim «Labbay!» deb yetib kelishingiz kerak bo‘ladi. Bolaligingizda pioner bo‘lgansiz-ku, a? Shioringiz «Vsegda gotov!»midi? Ha, bilar ekansiz. Mabodo bitta-yarimta sizga telefon qilib qolsa, shu shior esingizda tursin. — Mening telefonim ishlamaydi, bu bir. Ikkinchidan men pioner bo‘lmaganman. Shu shiorni bilmaganim uchun «Mafkurang buzuq», deb qabul qilishmagan. — Xotirjam bo‘ling, telefoningizni ishlatib qo‘yishadi. Mafkurangizni ham sozlab qo‘yishadi. O‘zaro piching toshlari otib tugatilgach, tilxatga imzo chekildi-yu, «qaynona tuhmatiga uchragan bechora kuyov» xonani tark etdi. Eshik yopilishi bilan Hamdam uning izidan g‘azab toshlarini otdi. — Hayvon! To‘ng‘iz! «To‘ng‘iz» «unvoni» kamlik qildimi, keyingi «tosh»lar uning onasi-yu, amma-xolalarini tilga olish bilan otildi. — Ko‘rdingmi, bu it emganni, — dedi Hamdam, sal hovuri bosilgach. — Beshta bolasi bor ekan. Ko‘ngli yangisini tusab qolgan bu buqaning. «Ish»ini sudga oshirmay bo‘g‘ib o‘ldirib qo‘ygim kelyapti. — Hali aybi isbotlanmadi-ku, balki chindan ham qaynonasi... — Sen prokuror, hali bolasan. Bunaqa ishlarga aqling yetmaydi. Hozirgina aytdim-ku, burnim sezgir, deb... Xo‘p, buni qo‘yaver, o‘zingning ishlaring qalay? — Yuribmiz ishla-ab... — Asadbeklarni qo‘lga olibsanmi, a? Hamdamdagi qolgan-qutgan zahar tomchilarining o‘ziga atalganini sezgan Zohid uning pichingiga e’tibor bermay: — Olyapmiz, — deb qo‘ydi. — Olyapsizmi yo cho‘kyapsizmi? — Unisi ham, bunisi ham. — Keyingisi to‘g‘riroqdir. — Balki... Siz mabodo Hosilboyvachcha degan odamni eshitmaganmisiz? — Bunaqa zo‘rlarni prokurorlar eshitishadi. Biz bir kichkinagina izquvar bo‘lsak... «Fas!» deyilsa yuguramiz. Yetib olsak, bosamiz, tishlaymiz, «Fu!» deyilsa — qo‘yib yuboramiz, |
