Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
157
fan doktori, professor maktabda ishlashi uchun jinni bo‘lishi kerakmi? Bolalar menga 
«ustoz» deb murojaat qilishadi. Institutdagi «Habib Sattorovich» bilan «ustoz» degan 
so‘z orasida farq bormi? Birinchisida samimiyat yo‘q, a? Shirin til bilan aytilsa ham, bu 
shirinlikning ortida ba’zan zahar turadi. Ikkinchisi juda-juda samimiy, beg‘ubor. Bu shirin 
tilning ortida zahar yo‘q, munofiqlik yo‘q. Bilasanmi, men hozir qanday ahvoldaman? 
Balchiqdan chiqib, yuvinib, toza havo olayotgan odamga o‘xshayman. Hatto ota uyimga 
ko‘chib keldim. Mendagi o‘zgarishdan onam ham hayronlar. Faqat... maktabda 
ishlayotganimni u kishiga aytmaganmiz. Aytsam... — Habib Sattorovich ayyorona 
jilmaydi, — balolarga qolaman. Mana, mendagi o‘zgarishlarning natijasi o‘laroq, seni 
yo‘qlab keldim. E’tibor qilgan bo‘lsang, shoshilmayapman. Mening o‘rnimga sen 
bezovtasan. «Domla chindan aynibdi, gapini tugata qol- sa-yu, ketsa, men chala 
ishlarimni bitirib olsam», deb o‘tiribsan. E’tiroz bildirma, bu — aksioma! Men 
o‘zgarishimni senga ko‘z-ko‘z qilgani kelmadim. Ishingga taalluqli bir fikr bor. Endi esim 
joyidaligida shuni aytay. 
— Sizda yana bitta o‘zgarish sezdim, aytaymi? — deb so‘radi Zohid, mug‘ombirlik bilan 
kulimsirab. 
— Albatta, — dedi Habib Sattorov.
— Kinoyaga usta bo‘libsiz. Avval unaqa emasdingiz. Masalani qisqa va aniq ravishda 
aytardingiz.
— Xuddi robotga o‘xshab, a? Ukam shunaqa deb tan-qid qilardi. Demak, ayniganim rost. 
— Ha, rost, lekin yaxshi tomonga. 
— Iltifoting uchun rahmat, azizim, endi eshit: sen matematika ilmidan yuz o‘girib, huquq 
ilmini tanlading. Ikkalasi butunlay boshqa-boshqa olammi? 
—Shunaqa. 
— Shunaqa emas, azizim. Shunaqaga o‘xshaydi. Piramida qoidasi esingdadir? — Habib 
Sattorov savoliga javob kutmay, yon cho‘ntagidan gugurt chiqardi-da, to‘rtta cho‘pni 
olib, uchtasining qalpoqchali boshlarini birlashtirdi. So‘ng to‘rtinchi cho‘pni o‘t oldirib 
qalpoqchalarga tutdi. «Pov» etib yonishi hamonoq puflab o‘chirgach, qalpoqchalar kuyib, 
bir-birlariga yopishdi-da, piramida shakli hosil bo‘ldi. Shundan keyin Habib Sattorov 
gapini davom ettirdi: — Bu men uchun piramida. Sen uchun-chi? 
Zohid ustozining maqsadini anglamay yelka qisdi: 
— Men uchun ham piramida-da. 
— Yo‘q, bu sening boshingni qotirayotgan jinoyatga oid ish. Demak, bu holda sen nima 
qilasan? Sen avval bitta cho‘pni turtkilab ko‘rasan. Keyin boshqasini. Lekin piramidani 
yiqolmaysan. Chunki piramidaning kuchi mana bu uch qismda. Sen avval mana bu 
birlashtirib turgan boshni ayirishing kerak. Shunda piramida o‘z-o‘zidan qulaydi. — 
Habib Sattorov shunday deb birlashib turgan boshchalarga asta chertgan edi, cho‘plar 
sochilib ketdi. — Xo‘sh, nima deysan? 
— Umuman... to‘g‘ri. 
— Unda bu g‘oyani sen shakllantir. Tuzukroq fikr uyg‘onsa, xabar berarsan, 
aqllasharmiz. Bo‘pti, men ketdim. — U shunday deb o‘rnidan turdi-yu, stol burchagidagi 
ikki daftar yodiga tushib, qaytib o‘tirdi. Daftarlarni qo‘lga oldi-da, varaqlab ko‘rib, 
Zohidga uzatdi: — Bu Anvar ukamning xotira daftari ekan. G‘alati narsalarni yozgan. 
Istasang o‘qib ko‘r, deb olib keldim. Umuman... uning o‘limini sizlar nima deysizlar, 
«baxt-siz tasodifmi?» Lekin... u jinni emasdi. Kimdir uni majbur qildi... Sizlar ruhan 
majbur qilgan odamni «qotil» demaysizlar, a? 
— Ariza bersangiz, tekshiriladi. 
— Yo‘q, ariza bermayman. Chunki arizaning oqibati ukam o‘ylab topgan formulaning 
yechimiday bo‘ladi. 

---

Shaytanat (4-kitob). Tohir Malik