Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
165
Yigit «xo‘p» dedi-yu, ammo hayronligini yashirmay, qarab turaverdi. 
— Ha, gapimga tushunmadingmi? — dedi Asadbek, qoshlarini chimirib. 
— Tushundim, Bek aka... Hovli... yolg‘iz qoladimi? 
— Sen tashvishlanma, ketaver, bizni bo‘ri yermidi, akasi. 
Yigit iziga qaytgach, er-xotin katta ko‘chaga chiqishdi. 
— Mashina to‘xtat, — dedi Asadbek, keyin kulimsirab qo‘shib qo‘ydi: — xotinlarga 
to‘xtashi oson- roq.
Mashinalarning to‘xtashi oson bo‘lmasa-da, chetroqda turgan Asadbek g‘ashlanmadi. 
Kuzatib turaverdi. Aksincha Manzura «Noshud!» deb so‘kib qolmasalar edi, deb 
tashvishlandi. 
Nihoyat, bir mashina to‘xtagach, Asadbek yaqinlashib, manzilni aytdi: 
— Anhor bo‘yiga. 
— Qancha berasiz? — dedi haydovchi. 
Asadbek unga javob bermay, Manzura uchun orqa eshikni ochdi-da, o‘zi old o‘rindiqqa 
o‘tirdi. 
— Akajon, kira haqqini kelishmadik-ku? — dedi haydovchi. 
— Sen avval olib borib qo‘y, kelishaveramiz, — dedi Asadbek eshikni yopib. 
— Hisobli do‘st ayrilmas, degan gaplar bor. 
— Menga do‘stmisan hali, unda tekinga olib borib qo‘yasan. Men do‘stlarimga pul 
bermayman. 
— Endi aka... 
— Bo‘ldi, mijg‘ovlik qilma. Pul ishlaydigan odam shunaqa imijiqi bo‘ladimi, e so‘tak! — 
Asadbek achchiqlanib, cho‘ntagidan o‘n so‘mlik chiqardi-da uning tizzasi ustiga tashladi. 
«So‘tak» deyilganiga ichi og‘rib bir nima demoqchi bo‘lgan haydovchi o‘n so‘mlikni 
ko‘rib, tilini tishlay qoldi. O‘zicha hisobni to‘g‘rilab qo‘ydi, ikki so‘mi kira haqqi, sakkiz 
so‘mi «so‘tak» deb haqorat qilgani uchun jarima... 
Anhor bo‘ylab yurish Manzura uchungina emas, Asadbekning o‘ziga ham dastlab g‘alati 
tuyuldi. Atrofga qarab yengil tortdi: quchoqlashguday bo‘lib bir-birining pinjiga kirib 
borayotgan yoshlardan tashqari chol-kampirlar ham, bolalarini o‘ynatgani olib chiqqan 
juvonlar ham sayr qilishardi. Birovning boshqasi bilan ishi yo‘q... Hech kimning, 
jumladan, Asadbekning soyadek ilashib yuradigan qo‘riqchilari ham yo‘q. 
Shunday yashasa ham bo‘lar ekan-ku? 
Erkin hayot deb shunga aytilmaydimi? 
— Manzur, bundan bu yog‘iga boloxonada odam o‘tirmaydi, — dedi Asadbek. 
Bu yangilikni eshitib, Manzura beixtiyor «voy» deb yubordi. 
— Qo‘rqasanmi? — deb so‘radi Asadbek. 
— Yo‘g‘-a, nimadan qo‘rqaman, — dedi Manzura. 
— Endi kelinlar bor, tepadan ko‘zlarini lo‘q qilib o‘tirishi menga yoqmayapti. 
— To‘g‘ri qilasiz, adasi, kelinlaringiz ham «bu-lar nima qilib o‘tirishadi», deb hayron 
bo‘lishuv- di. 
— Shunaqami? Sen nima deding? 
— Bular qarindoshlarimiz, institutga kirishga dars tayyorlab o‘tirishadi, dedim. 
— Boplabsan-ku, shu paytda institutga kiradimi? 
— Nima deyishim kerak edi? 
— Ha, mayli, institutga kirmaydigan bo‘lib, qaytib ketishdi, deb qo‘yasan endi, — dedi 
Asadbek kulib. 
Shundan so‘ng gap xaltasi bo‘shab qolganday indamay ketishdi. Bunday yurish 
Asadbekka yoqmay: 
— U tomonlarda hayot qanday ekan, aytib ham bermading, a? — dedi. 

---

Shaytanat (4-kitob). Tohir Malik