Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc
Download 5.08 Kb. Pdf ko'rish
|
Shaytanat 4- kitob (2)
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
155 kerak», deb o‘rgatishgan-da, sizga? Ehson, birodar, nochorlarga qilinadi. To‘q odamlarga emas. Agar ertaga nochor, choponi yirtiq odam kelsa, unga «to‘xta, avval bu to‘qlar to‘yib olishsin», deysiz. Yo demaysizmi? Nochorga yoki gadoga sarqitni berasiz. Shumi, sizning ehsoningiz?» O‘shanda imom shu gaplar bilan kifoyalanib, chiqib ketgan edi. Oz gapirsa ham yurakni tilib, tuz sepib qo‘yganday bo‘lgandi. Ko‘p og‘ir gaplarni ichiga yutuvchi otasi bu malomatni hazm qila olmay, chuqur «uf» tort-gandan keyin xo‘rsinib: «Buning gapiga kirsam bir balo, kirmasam yana bir balo» deb qo‘ygandi. Akasining o‘sha ma’rakasida Zohidga juda qattiq ta’sir qilgan yana bir voqea yuz bergandi. Zohid u damda o‘lim larzasidan qutilmagan, butun borlig‘iyu ruhi karaxt holatida edi. Imomning aytgan gaplarini, ma’raka qilish shartmi yo lozim emasmi degan muammoni hazm qilmay turib, ertalab... Ma’raka oshiga kelayotganlar orasida qotillarning otalari, akalarini ko‘rib avval hayratdan dong qotdi. So‘ng dod deb yuboray dedi. Dadasiga qaragan edi, u «jim bo‘l, o‘zingni bos», degan ma’noda labini qimtib qo‘ydi. «Bu qanaqasi o‘zi, uyalmay-netmay osh yegani kelishyaptimi? Tomoqlaridan ovqat qanday o‘tadi?» degan o‘yda ularning izidan hovliga kirib osh oshashlarini ko‘rmoqchi bo‘lgan edi. O‘shanda otasining ta’qib etuvchi nigohiga bo‘ysunmay ichkariga kirganida ularning nomigagina non tishlab, oshdan bir cho‘qimgina yeganlarini ko‘rgan bo‘lardi. Ana o‘shanda ularga naqadar og‘ir ekanini tushunardi. Ularning ne hijolatlar bilan bu xonadonga yaqinlashganlari Zohidga noma’lum edi. Yaxshiki, Zohidning otasi vazmin tabiatli odam. Agar o‘zini tutolmay «Senlarning o‘g‘illaring mening o‘g‘limni o‘ldirdi», deb la’natlay boshlaganida, unga Zohid qo‘shilganida nima qila olishardi, boshlarini ham qilib izlariga qaytishdan o‘zga chora topa olarmidilar? «Mingdan ming rozimiz, ana o‘g‘illarimizni o‘z qo‘lingiz bilan o‘ldiring, xun oling, xumordan chiqing», deganlarida ham malomatdan qutula olmas edilar-ku? O‘sha manzara ko‘zi oldiga kelgach, Zohid Hamdamga qo‘shilib ertalab beriladigan oshga borishni istab qoldi. Chuvrindining fojiasi sababini aniq bilmasa ham, «qasddan o‘ldirilgan», degan taxminda yurgan Zohidning nazarida nahorgi oshga qotil ham keladiganday edi. Ha, buyurtmachi emas, aynan qotilning o‘zi! Balki... aksi bo‘lar, qotil emas, buyurtmachilar savlat to‘kib kelishar? Tumonat odamlar orasida ularni ajratib olish mumkinmikin? Mirkarimovning «yigirma oshi» ham shunday bo‘lgandir? Birovlarning qo‘llaridan ajal topgan boshqalarning ham, endi o‘lim topadiganlarning ham ma’raka oshlari aynan shunday bo‘lar?.. Qotillar qonga belangan panjalari bilan osh oshab, so‘ng oshpazga tasannolar aytib, tishlarini kavlab, kekirib chiqishar?... Dunyoning mana shu muammolarini yechishga Zohidning aqli qosirlik qilardi. 2 Ostonada kutib olgan xotini «Qaerlarda yuribsiz, ustozingiz ikki soatdan beri kutib o‘tiribdilar», dedi. Bu gapni eshitgan Zohid mayor Solievni ko‘z oldiga keltirib «Kasalxonadan chiqibdilarmi?» deb o‘yladi. O‘rta xonaga o‘tib divanda o‘tirgan Habib Sattorovni ko‘rdi-yu, avval bir oz ajablandi: ko‘pdan beri ko‘rishmagan ustozining tashrifini u sira kutmagan edi. Habib Sattorov uning taajjubini sezib, kulimsiradi-da: — Teskari zamon hozir, azizim, kichiklarni ziyorat qilish kattalarga lozim qolgan, — deb ko‘rishdi. Zohid aybdor ekanini tan olib, «ishlar ko‘p» degan ma’nodagi uzrini aytmoqchi edi, Habib Sattorov gapirtirmadi: |
