Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
254
pullasa ham ahdga sadoqatini sotmaydi. Gamlet buni bilardi. Siz ham shu haqiqatni 
unutmasangiz ikkalamiz birgalikda uzoq yashaymiz. 
Ular Krakovda yana ikki kun mehmon bo‘lishgach, Moskvaga qaytishdi. Va’dasining 
birinchi bosqichini bajargan Gamlet ahddagi belgilangan haqini olgach, ikkinchi 
bosqichga o‘tishdan oldin «O‘lmas Kashcheyni dog‘da qoldiraman, boshqa shaharlar 
bilan ham o‘zim gaplashaman», deb o‘ylama. U tirik ekan, Krakovdan nariga sen uchun 
yo‘l yo‘q» deb ogohlantirdi. 
2 
Moskvadan «Tez yetib kel!» degan buyruqni olgan Selim bu chaqiruvdan bir oz 
sarosimaga tushdi. U Kesakpolvondan yashirincha eski tanishlari orqali kamroq bo‘lsa-
da, oldi-sottisini boshlagan edi. Kesakpolvondan maxfiy tutilgan ish u tomonga ma’lum 
bo‘lib qoldimikin, degan tashvishli o‘y uni Xongireyning huzuriga kirgunicha ham tark 
etmadi. Ochko‘zligi uchun o‘zini o‘zi la’natlab, bundan bu yog‘iga halol xizmat qilishga 
qasam ichib bordi. Qarorgohda emas, «Lebedinaya pesnya» deb ataluvchi restoranda 
kutilajagi ham uni anchagina tashvishlantirdi. Taksichi so‘rab-surishtirib, uni manzilga 
tashlab ketgach, u «Lebedinaya pesnya» degan yozuvga tikilganicha bir oz harakatsiz 
turdi. So‘ng «Tavakkalchining ishini Xudo o‘nglaydi», degan fikrda pastga olib tushuvchi 
zinaga oyoq qo‘ydi. 
Katta xonadagi dasturxon atrofida o‘tirganlarga bir-bir qarashga botina olmadi. To‘rda 
o‘tirgan Xongireyning yonidagi polkovnikni ko‘rishi bilan yuragi urishdan naq 
to‘xtaganday bo‘ldi. Moskvaga shoshqich chaqirilganining sababini anglab, Xongireyga 
«Rahm qiling, jonimni olmang», deganday mo‘ltillab qaradi. 
— Odobli bolalar kirganda salom berishlari kerak, — dedi Xongirey uni o‘tli nigohi bilan 
qarshilib. 
Duduqlanib qolgan Selimning salomiga faqat Mamatbeygina alik olib, o‘rnidan turdi-da, 
uni Xongireyning ro‘parasidagi stulga o‘tqazdi. Xongirey hol-ahvol so‘ramagani uchun 
Mamatbey ham indamadi. Selimning qarshisidagi katta qadahga to‘ldirib aroq quygach, 
past ovozda «ich» deb buyurdi. Selim qadahni yarimlaganda Xongirey: 
— Polkovnikni tanidingmi? — deb so‘radi. 
Kutilmaganda berilgan bu savoldan Selim qalqib ketib, yo‘taldi. Labiga sochiqni bosib, 
o‘ziga kelgach, «taniyapman», dedi. 
— Shunday ajoyib qahramon bilan tanishligingni bizga aytmovding? Nega aytmovding, 
a? 
Selim «bilmadim», deganday yerga qaradi. 
— To‘g‘risini aytaver, sen buni o‘lib ketgan deb o‘ylagansan, a? Ha, umuman... to‘g‘ri 
o‘ylagansan. Polkovnik sen tiqib qo‘ygan qamoqxonada o‘lgan edi. Biz uni tiriltirib olib 
chiqdik. Buni qaraki, polkovnik seni o‘lgan, deb yurgan ekan. Sen qanday qilib tirik 
qolding, bunga aytib ber. Axir tobutni ochganingda portlab ketuvding-ku, to‘g‘rimi? 
Selim aybdor bola kabi yerga qaradi. 
— Tobut portlaganmidi, deb so‘rayapman?! 
— Ha... 
— Sen buni qamatding, qamoqda o‘lib ketadi, deb o‘ylading, bu esa tobut 
minalashtirilganini senga aytmadi. Ikkoving ham g‘irrom o‘yin qilgansanlar.
Birinchi galda sen o‘lishing kerak. Nafsi nahangnikidan battar ablah o‘lsa, yer ham 
mazza qiladi. 
Selim asta qaddini ko‘tardi, so‘ng stulni surib tashlab, tiz cho‘kdi-da, jazavaga tushib, 

---

Shaytanat (4-kitob). Tohir Malik