Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc
Download 5.08 Kb. Pdf ko'rish
|
Shaytanat 4- kitob (2)
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
260 vakil kelishini ham ayt. «O‘g‘illaringga orden berilgan ekan», deb quvontirib qo‘y. Jamshid boradigan manzillarni yozib olgach, ketishga ijozat so‘radi. XXIII b o b 1 Qish chillasida qaynoq qor yog‘ishini kutgan kabi Asadbek ham, Manzura ham o‘g‘illarining sog‘ayib ketishiga umid qilishardi. Chaqirilgan vrachlar aniq tashxis qo‘yolmay Asadbek qarshisida mulzam bo‘lishardi. To‘yning ertasiga Abdurahmon tabibnikiga borib kelgan Jalil ham tayinli gap aytmadi. Tabib berib yuborgan turkana dori ozgina em bo‘lganday tuyuldi, hatto Abdulhamidning betlariga qizillik yugurdi. Lekin oradan kun o‘tgach, avvalgi ahvoliga qaytdi. Abdulhamid ota-onasi, ahli ayoli huzurida o‘zini tetik tutishga harchand urinmasin, turaridan yotari ko‘payib borardi. Asadbek Abdurahmon tabibning kasallik haqidagi mujmal javobidan, ko‘rgani kelmaganidan noxushlik isini sezib, yuragi poralandi. «Xudo xohlasa otdek bo‘lib ketadi», deb Manzurani yupatsa ham, bu yupanch so‘zlariga o‘zi ham ishonmay borardi. Vrachlardan biri «Bu kasallik bizga noma’lum, Moskvadan do‘xtir chaqirganingiz ma’qul», degach, Asadbek Ilikoga qo‘n-g‘iroq qildi. Tavsiya etilgan vrach Abdulhamidni ko‘r-gach: — Hamkasblarim adashishmagan, — dedi. — Bu tropik bezgak emas, lekin shu turdagi kasallikning bizda hali yaxshi o‘rganilmagan turi. Moskvada sakkiz kishining og‘rigani qayd etilgan. — Tuzalishganmi? — Asadbek shunday deb so‘ra- di-yu, keyin afsuslandi. Undan «Yo‘q, hammasi o‘lgan, sizniki to‘qqizinchisi», degan javobni kutib, yuragi poralandi. Vrach uning savolini eshitmaganday, javob qaytarmadi. — Bu kasal yuqumli emas, faqat qondan o‘tishi mumkin. — Qondan? Qanday qilib? — Masalan igna orqali... yoki biron doriga aralashib... — Nima qilish kerak? — Eng yaxshi dori – umid, azizim, — dedi vrach. — O‘g‘lingiz yosh, baquvvat, kasalni o‘zining quvvati bilan ham yengishi mumkin. Olayotgan dorilarini esa davom ettirish zarur... Moskvalik vrachni kutib olgan Bo‘tqa uni izzat-ikrom bilan kuzatdi. Asadbekning ko‘ziga dunyo qorong‘u bo‘lib turganida Jamshid kirib keldi. U xojasining ahvol-ruhiyasini ko‘riboq iziga qaytishga oshiqdi. Lekin Asadbek unga ruxsat berishga shoshilmadi. Hozir yonida sirdosh bo‘lmasa ham, bir odam o‘tirishini istardi. Xuddi motamni boshlab yuborganday tumtayib o‘tirish o‘ziga ham ta’sir qilib: — Qayoqlarda yuribsan? — deb so‘radi. — Krasnoyarga borib keldim... Bu gapdan keyin g‘amnok Asadbek asl Asadbekka aylanganday bo‘ldi. Jamshid safari haqida batafsil ma’lumot bergach, afg‘onda halok bo‘lganlarning qabrlarini ziyorat qilib qaytganini ham aytdi. Bu yangiliklarni eshitgan Asadbek o‘yga toldi. Qabr-lar bilan qiziqqan Xongireyning maqsadini anglaganday bo‘ldi. U qoradorini shahardan shaharga, mamlakatdan mamlakatga olib o‘tishning turli yo‘llarini eshitgan edi. Hatto qo‘ylarga nasha barglari yedirib, qumaloqlarini olib o‘tuvchilarni ham bilardi. Lekin bunaqasi... Hatto o‘likni tinch |
