Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc
Download 5.08 Kb. Pdf ko'rish
|
Shaytanat 4- kitob (2)
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
27 deb Tangriga tavallo qilg‘uvchilar uni hozirgi ahvolda bir ko‘rsa- lar edi, «agar baxt shu bo‘lsa baxtsizligi qanday ekan?» degan muammoga javob topa olmay yana Yaratganga yuzlanar va bu ayolga o‘xshatib qo‘ymasligini so‘rar edilar. Manzuraning qorni to‘q, usti but bo‘lishi barobarida tashvish sandig‘i ham to‘la edi. U tanish-notanish odamlar og‘zidan ba’zan to‘g‘ri, ba’zan mish-mishlarni eshitib qolganida «bundan ko‘ra qimor o‘ynab yurganlari ma’qul edi», deb qo‘yardi. Qaytar dunyo, deganlaridek, boshqalarga ravo ko‘rilgan zulm farzandlariga qaytishi mumkinligini o‘ylaganda esa badaniga muz yugurib «qimor o‘ynab, meni yutqizib yuborganlari ming marta afzal edi», deb qo‘yardi. Deyishga derdi-yu, ke-yinroq noshukrlikka yo‘l qo‘yganini fahmlab, tavba qilardi. Shu topgacha xonadoni boshiga qora kunlar tushmagani balki shu tavbalar, duolar tufaylidir? Shiddat bilan bostirib kelayotgan qora kunlar seli qarshisida endi uning tavbalari, duolari ojizlik qilib qolgandir? Roviylar ayturlarkim, cho‘pon suruvni qaytargach, sovliqlarni sog‘ib, bir qultum sutga ham xiyonat qilmay, xo‘jasiga berarkan. Xo‘jayin esa sutga suv qo‘shib, pullarkan. Cho‘pon xo‘jasini haromdan qaytarmoqchi bo‘lganida da’vati evaziga orqasidan tepki yebdi. Bir kuni suruv o‘tlab yurganda qo‘qqisdan sel kelibdi-yu, qo‘ylarni surib ketibdi. Oqshomda so‘ppayib qaytayotgan cho‘ponini ko‘rib, xo‘jayin «Qo‘ylar qani?» deb so‘rabdi. «Siz sutga qo‘shgan suvlar yig‘ilib selga aylandi-yu, suruvni surib ketdi», debdi cho‘pon. Har qanday aybli ishlar, gunoh amallar yig‘indisining tomchilardan vujudga kelgan ko‘l kabi sel qudratiga ega bo‘lishini va bu qudrat jazo darvozalarini ochib yuborajagini ko‘p qatori Manzura ham bilmasdi. Qizi Zaynab o‘g‘irlangan kuni bu jazo darvozasining qiya ochilganini, endi esa baralla ochila borayotganini u fikr qilib ko‘rmadi. Boshlari uzra jazo shabadalari esa boshlaganda er-xotin tavba bilan sajdaga bosh qo‘yganlarida balki ibodatlari jazo seli yo‘liga to‘g‘on bo‘la qolarmidi, vallohi a’lam? Endi esa kech. Yoz chillasi o‘rnini navbahor qayta egallay olmagani kabi g‘am-tashvish bulutlaridan yog‘ila boshlagan alam do‘llariga chora yo‘q endi. Manzura bugungi holatdan eziladi. Yuragi esa ertaning alamlaridan so‘zlamoqni istab behalovat tepadi. U esa tilsiz yuragining faryod bilan aytayotgan so‘zlarini anglamaydi. Ularni kuzatib kelib, mehmonxonaga joylashtirgan yigit chaqirtirgan restoran xodimlari dasturxon tuzadilar. Manzuraning ham, kelinlarining ham tomoqlaridan ovqat yoki bir tishlam non tugul, bir qultum choy ham o‘tmadi. Manzura kelinlariga nima deb izoh berishni ham, nima deb yupatishni ham bilmas edi. Uning o‘zi shu topda bir dononing izohiga, bir mehribonning ovutishiga muhtoj edi. Mushtariy quyib uzatgan choyni olishga oldi-yu, ko‘ngil uchun labiga ham olib bormadi. Ko‘zi kelinlarining nigohlari bilan to‘qnashgach, shu bolalarni tug‘ib katta ayb ish qilib qo‘yganday boshini xam qildi. Cho‘lponoy ham, Mushtariy ham savol muhrlangan nazarlariga qaynonalaridan javob talab qilmayotgan edilar. Ota-onalarining hikoyalari orqali bu mamlakatni och, vahshiy bo‘ri ko‘rinishida tasavvur etgan, bir havotir bilan yo‘lga chiqqan kelinlarning yuragi qush hadigi bilan tepardi. Ota-onalari yurtlariga kimlar hukmron ekanliklarini bilib tursalar-da, mamlakatdagi keyingi o‘zgarishlarga umid bilan qarab, Asadbekning o‘g‘illarini kuyov qilmoqlikka jazm etgan edilar. Bo‘rilar hukmidagi o‘rmonda qashqiru shoqollar ham davr surishini ular hisobga olmagan edilar. «Mubham u diyorda qanday yashab ketarkinmiz?» degan tashvishdagi kelinlarga bu hodisa kutilmagan, ajabtovur tuyulmadi. Ularning yuraklari qandaydir noxush voqeaning albatta sodir bo‘lajagini sezgan edi. Ammo «mamlakat tuprog‘iga qadam qo‘yishga ulgurmay erlarimiz hibsga olinarlar» deb o‘ylashmagan edi. Yaxshiki ular Olmon polisi bilan Moskva milisasi orasida |
