Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
210
qildiraman. Far-qi bormi? Sen xizmatga loyiq ko‘rayotgan ment qamalmasdan avval 
nega kelmadi? Qamalib, shiltasi chiqib ketgandan keyin aqli kiribdimi? Sen shunga 
ishon-yapsanmi? Ichimizga kirib olish uchun qilinayotgan nayrang bo‘lsa-chi? 
— Men ham shuni o‘yladim. 
— O‘ylaganing yo‘q, o‘ylaganingda menga aytmas eding. MUR*dagi Rushaylo 
xizmatimizni qiladigan bo‘ldi, desang ishonardim o‘ylab ish qilishingga, — Xongirey 
shunday deb mulozimining tizzasiga yana sigaret kulini to‘kdi. 
Mamatbey xo‘jayinining hovuri pasayishini kutganday sabr qilib, so‘ng so‘radi: 
— Bola nima qilsin? 
— Ment bilan birga bo‘lganning qismati bir: endi uning yashashga haqqi yo‘q. 
— Balki... 
— Nima, «balki»? Qonunni o‘zgartirmoqchimisan? Gapir! 
— Qonun o‘zgarmaydi. Joyiga qaytarib qo‘ya qolaylik. Tinchisa o‘sha yerda tinchiydi. 
Lager teletaypiga qo‘yamiz. 
— Mujmallik qilma. 
— Krasnoyardagi ish yaxshi bo‘ldi. Lekin u yerdagilarga yana bitta va’damiz bor. 
— Qanaqa va’da? 
— Biz ularga ikkita kurer ro‘para qilishimiz kerak edi. 
— Buni bilaman. Lekin ketma-ket yuboriladi, de-yilmagan. Orada o‘zimiz ham ish qilib 
olishimiz kerak. 
— Ishni boshladik. Hozir Krasnoyarda bizga hech qanday qarshilik yo‘q. Mentlar va’dada 
turishibdi. 
— Ularga qattiq ishonvorma. Ehtiyot bo‘l. Molni faqat Haydar orqali yubor. Ketsa o‘sha 
ketsin, bu tomonlarga kavlab kelishmasin. Haydarning yurish-turishi qanaqa? 
— Siz o‘ylaganday. Selimga toqati yo‘q, lekin sir boy bermayapti. Faqat... Asadbek bilan 
munosabatiga tushunish qiyin. Asadbekning osongina chetga chiqishi menga 
yoqmayapti. 
— Bek aqlli odam, o‘g‘illarini o‘ylaydi, bolalarining garovda ekanini yaxshi biladi. Lekin... 
payt poylaydi. Indamay ketaversa men uni aqlli demas edim. Lekin... aqlli odamning 
uzoq yashashi ham durust emas. Shuni Haydarga yaxshilab tushuntirib qo‘y. Bu yog‘ini 
o‘zi eplasin, eplolmasa Selimga qo‘yib bersin, unga shunday de, — Xongirey sigaret 
qoldig‘ini unga uzatdi-da, o‘rnidan turib kerishdi. 
Mamatbey tizzasidagi kulni ehtiyotlik bilan kaftiga olib kuldonga tashladi. 
— Haydar ta’ziyaga kelmoqchi edi, joyingda o‘tiraver, dedim. Fotihaga kelib-ketishmasa 
tinchishmaydi, ularning odati shunaqa. 
— Odatini uyida qilaversin. Aytib qo‘y: bu tomonlarda umuman o‘ralashmasin. Kerak 
bo‘lsa o‘zim chaqiraman. Sen esa bugun meni Markaziy bankdagi odam bilan 
uchrashtirasan. Ishni cho‘zib yubordi. Uni «Lebedinaya pesnya»ga olib bor. 
— U yer uncha to‘g‘ri kelmas deyman. «Pekin»*ga ta-yinlab qo‘ysak-chi? 
— Yo‘q. Begona ko‘zlardan xoliroq bo‘lsin. 
Mamatbey boshqa e’tiroz bildirmadi. Telefonda kim bilandir gaplashdi-da, Xongireyga 
qarab yelka qisdi. 
— Bugun iloji yo‘q ekan, xotinining tug‘ilgan kuni emish. 
— Shunaqami? — Xongireyning ko‘zlarida cho‘g‘ yaltilladi. — Qaerda nishonlar ekan, 
bilchi, balki bizni ham taklif qilar, a? Shunday tantanadan quruq qolmaylik. 
Mamatbey xo‘jayinining xayolida bir reja tug‘ilganini fahmladi. 
Xongirey keyingi paytlarda omadi yurishayotganidan quvonib, qadamni yanada kattaroq 
tashlashni mo‘ljallayotgan edi. Xongirey «Shaxsiy bank ochmoqchiman, nomi «Girey 
xon» bo‘ladi», deganida Mamatbey «Knyaz, bank ishonchsiz narsa», deb ajablangan edi. 

---

Shaytanat (4-kitob). Tohir Malik