Мир аммон деҳлавий чор дарвеш қиссаси

( )д.1м;юд ўз ваъдасида турмайди,— деди яна тахт 
м н и 
Млқсадга 
эришиш 
учун 
ваъда 
бераверади-ю,
■ IИМ11 унутади. Мен бу гапларни сенинг фойданг учун 
.и11И11МЛ11: 
агар 
ниятинг 
бузилиб, 
ёмон 
ишга 
қасд 
*,и >к .1111', у қам, сен қам хароб бўласизлар. Эқтимол, 
у|пиш'из қам хавф остида қолар.
Мсн яна қасамёд қилдим:
Ҳеч 
қачон 
мен 
томондан 
ножўя 
иш 
содир
гл чмлйди. Уни фақат кўриб юрсам бўлгани.
Шундай тортишиб турганимиз устига ўзига ниқоятда 
ц|м1 бсриб кийинган ўша париваш фалакдан тушиб 
►
 глди. Подшоқ тахти кўкка кўтарилиб кетди. Мен дил 
о|муси парини беихтиёр бағримга босиб, шу байтни 
уқидим:
Камон қошим кулбам сари келмасин нечун,
Қирқ кун чилла ўтирдим бил орази гулгун.
Биз пари билан менинг боғимда шоду қуррам қаёт 
ксчира бошладик. Бироқ фалокат юз беришидан чўчиб, 
қеч қандай хаёлга бормас, фақат уни эркалар, кўзимни 
чиройидан узолмас эдим. Пари ичида ақдимда қаттиқ 
туришимдан қайрон бўлар, гоқи-гоқида менга шундай 
деб тайинларди:
— Эй сёвгилим! Сен ўз ваъдангда қаттиқ турган 
бўлсанг қам, бир дўстона насиқатим бор: китобингга 
эқтиёт бўл. Жинлар бир кун эмас бир кун сени ғофил 
топиб, уни ўғирлаб кетишлари мумкин.
— Китобдан хавотир олма, паризодим. Уни жонимдай 
асрайман,— дердим унга.
Бир кун кечаси шайтон йўлдан уриб, ниятим бузйлди. 
"Қачонгача ўзимни ўзим қийнаб юраман? Нима бўлса 
бўлди" деб, у соҳибжамолни бағримга босдим. Шунда