Мукаддима

2-Илова:
Л У Ғ А Т
Авл – عول - бу ерда: муросага келиш ҳолати.
Абдуллоҳ ибн Аббос (розияллоҳу анҳу) – Расулуллоҳ (саллаллоҳу алайҳи васаллам)нинг амакиваччалари, саҳобаларнинг улуғ уламоларидан. Беқиёс илм соҳиби бўлганликлари сабаб у кишини "денгиз", дейишарди. Ҳижратдан уч йил илгари туғилиб, Тоиф шаҳрида ҳижрий 68-йилда вафот этганлар.
Абдуллоҳ ибн Амр ибн Ос (розияллоҳу анҳу) – саҳобаларнинг пешқадам уламоларидан бўлид, саҳобалар ичида кўп ҳадийс ривоят қилиш билан танилганлар. Тоиф шаҳрида ҳижрий 63-йилда вафот этганлар.
Абу Довуд – Сулаймон ибн Ашъас ас-Сижистоний, машҳур муҳаддис уламолардан, олти мўътабар ҳадийс китобларидан бири “ас-сунан” китобининг тўпловчиси. Ҳижрий 275-йилда 70 ёшда вафот этганлар.
Абу Ҳанифа (раҳматуллоҳи алайҳ) – исмлари Нўъмон ибн Собит ал-Куфий. Исломдаги машҳур тўрт фиқҳий мазҳаблардан бирининг асосчиси, имоми аъзам. Фиқҳ илмида ўзларининг моҳирликлари билан донг таратган бўлиб, имом Шофеий у киши ҳақида: "Одамлар фиқҳ бобида Абу Ҳанифага муҳтождир", деганлар. ҳижрий 80-йил туғилиб, 150-йилда вафот этганлар.
Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу) – Расулуллоҳ (саллаллоҳу алайҳи васаллам)нинг саҳобаларидан бири бўлиб, исмлари Абдурраҳмон ибн Сахрдир. Ҳижратнинг 57-йилидан кейин вафот этганлар. Саҳобалар ичида энг кўп ҳадийс ривоят қилганлар.
Али ибн Абу Толиб (розияллоҳу анҳу) – Расулуллоҳ (саллаллоҳу алайҳи васаллам)нинг амакиваччалари ҳамда куёвлари, чаҳорёрларнинг тўртинчиси, жаннати эканлиги башорат қилинган ўн саҳобанинг бири. Ҳижратнинг 40-йилида 63 ёшда шаҳид бўлганлар.
Аркон – арабча «рукн» сўзининг кўплик шакли бўлиб, луғавий маъноси: асос, устун.
Асаба – «аасиб» калимасининг кўплик шакли бўлиб, «асаба-яъсибу-асбан» – “ўраб, қуршаб олмоқ” маъносини англатувчи феълдан ясалган. Кишининг асабаси дейилганда уни ҳимоя қилиб, ўзгалардан қўриб турувчи отаси, ўғиллари ва ота қариндошлари кўзда тутилади.