Türkmen d I l I n I ň DÜŞÜndirişLI

ýüzünde 
galmak 
durmuşa 
ornaşdyrylmadyk iş, iş ýüzüne geçirilmän galmak, 
durmuşa geçmän galmak. Kagyz pul kagyzdan çap 
edilip ýasalýan pul. 
KAGYZ-GALAM [ka:ğyz-ğalam], at. Ýazuw 
esbaplary. Şahyr kagyz-galamyny ýygnaşdyrdy-da, 

---

10 
golaýynda ýatan küti kitaby alyp, ýerinden turdy (G. 
Kulyýew).
KAH-KAH, s.ş.aňl.söz., kön.s. Sesli, şadyýan 
gülki. Elkyssa, Kerem bu sözleri diýenden soň, 
kenizler kah-kah güldüler (

Asly–Kerem

). 
KAK I, at. Paçagy, çigidi aýrylandan soň dilim-
dilim 
edilip, 
serlip, 
guradylyp, 
gawundan 
taýýarlanylýan azyk önümi. 
KAK II, at. Takyr ýerlerde suw ýygnanýan oý 
ýer. Oýlara, kaklara, guýulara golaýlanda dürli 
jandar köpelerdi (B. Kerbabaýew). 

Kak suwy ýagyş-ýagmyryň suwundan kaka 
ýygnanan, toplanan suw. Boz marallar kak suwundan 
içende, Ýaşyl ýaýlalara seýle çykardym (B. 
Hudaýnazarow). Kakyň oky kaka tarap suw akyp 
gelýän suw ýodasy. Kakyň okuny arçadylar. 
KAKA [ka:ka], at. 1. Maşgalada çaganyň iň 
ýakyn hossarynyň biri bolan erkek adam, ata. 2. 
Kakaň erkek doganyna sylag, hormat hökmünde 
onuň adynyň soňuna goşulyp aýdylýan söz. Baýram 
kaka.3. Oglana dakylýan at. 4. Ýer (oba, şäher we 
ş.m.) ady. 
KAKABAŞ [kakavaş], syp.Öz ugruna giden, 
özbaşdak, erkin ösen; başyna giden, terbiýesiz 
ulalan.Ýöne Tuwak o diýen mylaýym ýigit bolup 
çykmady, kakabaşrakdy (H. Garabaýew). 
KAKABAŞLYK [kakavaşlyk], at. Kakabaşyň 
ýagdaýy, başyna gidenlik. Birneme akyly goýalyşyp 
ugranda, onuň kakabaşlygy galar. 
KAKADYLMAK, işl. Açyk howada günüň 
düşýän ýerinde ýa-da kölegede bir zady sermek, 
çygyny almak, çekdirmek, guratmak. Kakadylan 
balyk. Kakadylan gawun.