Türkmen d I l I n I ň DÜŞÜndirişLI

KIRSIZLIK, at. Kiri ýokluk, arassalyk, 
päkizelik, tämizlik. Asmanyň kirsizligi aýnany ýada 
salyp durdy. 
KIRŞEN, at. 1. Torç edilen ýoldaky toprakdan 
ýa-da gumdan emele gelýän örän maýda tozan, çaň, 
toz. 2. göç.m. Tozan, bulut, tot-tozan. Käýerde 
gezmeläp ýören topbajyk bulutlar diýäýmeseň, 
asmanda kirşen ýokdy (T. Gurbanow). 
KIRŞENLI, syp. Çaňly, tozanly, gertli. Kirşenli 
ýol. 
KIRŞENSIZ, syp. 1. Kirşeni, tozany bolmadyk, 
çaňsyz, tozsuz. 2. göç. m. Tozansyz, totsuz, açyk.
bulutsyz. Aý aýdyň aýazly gyş gijesi, kirşensiz 
asmanyň ýüzünde ýyldyzlar ýyldyraşýar (A. 
Gowşudow). 

---

40 
KIRTILDETMEK [kirtilletmek], işl. Kirt-kirt 
edip çeýnemek. Olar otlary kirtildedip ýörüşlerine 
guýa ýakynlaşdylar (

Edebiýat we sungat

). 
KIRTILDI [kirtilli], at. Owlak-guzy ter ot, paçak 
we ş.m. iýende çykýan sesiň ady. Gök ýorunjany 
işdämen iýýän guzynyň kirtildisi eşidilýärdi. 
KIRT-KIRT, s. ş. aňl. söz. Owlak-guzy ter ot, 
paçak we ş.m. iýende çykýan sesler.Owlajyk kirt-kirt 
edip terje palaç çeýneýärdi. 
KIRÝA, at, senetç. Inçe uzyn sim almak üçin 
kümüş sozulýan ululy-kiçili deşikli, ýasy, galyň 
demir, simkeş. 
KIRÝUWAN [kirýuwon], at. Kir ýuwmak üçin 
taz, kir ýuwulýan gap, legen. Kirýuwana eşik salyp, 
paşyrdadyp oturan gyz, Çepbesine gyýa garap, tawus 
ýaly owsunýardy (K. Gurbannepesow). 
KISE [ki:se], at. 1. gepl. d. Egin-eşikde pul, 
ownuk-uşak zat salmak üçin oturdylýan jübi. Ussat 
garma donunyň kisesinden ullakan gülli ýaglygyny 
alyp, derini arkaýyn süpürdi (A. Nazarow). 2. ýerli g. 
Goş-golam, azyk we ş.m. salmak üçin halta. Bir kise 
un.  
