Оталар сўзи ўҒри эпизод №1. ҚАмоқхона олди. Кун

САМАДОВ: Энди сени ўғлингни нима қиламиз?
ЖАМШИД АКА: Ўша гап гап...Ҳали келишганимиздек қандай ҳаётга қизиқаётганини тушуниб етсин. Мен эртага келаман.
ЭПИЗОД №24. ИИБ КАМЕРАСИ. ТУН.
ИИБ нинг камераларидан бирида Умид бир чеккада писиб ўтирибди. Хонанинг бетон полига қотирилган скамейкада эса иккита каттароқ ёшдаги кишилар ўтирибди. Улардан бири букчайиб қотиб қолган. Соқоллари ўсган. Афтодахол киши. Уйи йўқ бомжлардан бўлса керак. Иккинчи киши эса уст боши ўртамиёна кўриниши жойида бўлган одам. Иккаласини ҳам совуқ нигоҳлари Умидга қадалган. Умид улардан қўрқиб кўзларини юмиб олади. Турқи совуқ бомж Умидга гапиради.
БОМЖ: Ҳўў, братиш бу ёққа қара! Чакишдан борми?
УМИД: (тили зўрға айланиб) Мен...Мен чекмайман...
ИККИНЧИ КИШИ: (бомжга) Тинч қўй уни. Тур нарёққа ўт. Устингга ит чоптириб кетганми. Намунча сасимасанг!
Бомж бу кишини гапидан қўрқиб нарёққа кетади. Гапирган киши энди Умидни чақиради.
ИККИНЧИ КИШИ: Қани, бу ёққа келчи...
Умид уни олдига келиб ўтиради.
КИШИ: Сени нимага бу ерга олиб келишди?
УМИД: (қўрқа-писа) Мен...Уйдан пул ўғирлагандим...
КИШИ: Унда иккаламиз касбдош эканмиз...Катта бўлсанг ўғри бўласанми, ё манавинга ўхшаган пиёниста дайди бўласанми?
УМИД: (қўрқиб) Йўқ...Мен ўғри бўлмайман...
КИШИ: Бўласан! Бу ишни бир марта қилдингми, яна қилгинг келади. Кейин, яна...яна қилаверасан. Токи, қамалгунингча...Кейин ичишни, чекишни ўрганасан...Ҳамма нарсангни сотасан...Охирида уйингни ҳам сотиб манавинга ўхшаб (бомжни кўрсатади) Кўчада қоласан...Кейин дайди итдек кўчада оч-наҳор юриб ўлиб кетасан...
УМИД: Қилган ишимдан афсусланяпман...(қўрқиб) Амаки, энди мени нима қилишади?
КИШИ: Сеними, уйингдагиларга керак бўлмасанг...Менимча ўз уйидан ўғрилик қиладиганлар ҳеч кимга керакмас...Хулласи, ота-онанг келмаса сени болалар колоннасига жўнатишади.
Умид кутилмаганда кўзларига келган ёшни тўхтатиб қололмайди.