Janat Odamlar n65. p65
Download 0.62 Mb. Pdf ko'rish
|
Janat Odamlar n65
- Bu sahifa navigatsiya:
- Jannati odamlar 41
|
Xudoyberdi To‘xtaboyev
40 Pakana bobo, Chakana bobo, Chakana bobo, Mayiz bobo, O‘rik bobo, – deb masxara qilsak ham, hu senlarni, hozir quloqlaringni kesib olmasammi, deydi-yu, qulog‘i- mizni ikki qo‘llab berkitib qochganimizda orqa- mizdan quvlamaydi, kulib turaveradi. Uzoqqa borib olib yana: Anor bobo, Behi bobo, Qovoq bobo, Tovoq bobo, – deb irg‘ishlaymiz. Nega desangiz, shu bobomiz chindan ham pakana, bo‘yi qishlog‘imizdagi hamma bobolarnikidan past, yoniga pichoq osib yuradi-yu, o‘sha pichoqning qini tovoniga tegib turadi. Meva tug‘ilgan qiyiqni qaytadan bog‘lay olmay, shun- dayligicha ko‘tarib ichkariga kirsam, Ahmadqul bobom o‘zimning bobomning o‘ng tomoniga o‘tirib, chap qo‘lini uning peshonasiga qo‘yub, enamga qarab gapirayotgan ekan: – O‘rtog‘imning tobi qochib qolganini ertalab eshituvdim. Ana chiqaman, mana chiqaman, deyman, qayda. Endi jo‘nayotgan edim, kampir picha î‘tin yorib bering, deb qoldi... Ol, î‘g‘lim, uzumdan yeyaver, senga olib chiqdim, – Ahmadqul bobom, o‘zim mo‘ljallab qo‘limni cho‘zsammi-cho‘zmasammi deb turganimda, katta bir boshni menga uzatdi. Yana so‘zida davom etdi: – O‘tinni yorib bo‘lib, mollarga xashak ham solib qo‘ya qolay deb og‘ilxonaga kiruvdim, ana bu Jannati odamlar 41 xushxabarni qarang, katta qashqa qoyimiz tug‘a- man deb turibdi-ya! – Eson-omon qutulib oldimi, axir?! – shoshilib so‘radi enajonim. – Yaratganga shukr, – dedi Ahmadqul bobom ikkala qo‘li bilan soqolini silab, – yana tag‘in egizakligini aytmaysizmi! – Voy xudoyim-ey, – xursand bo‘ldi enam. – Ikkoviyam erkak deng! – Xudo beraman desa shu-da. Enam o‘rnidan turib, o‘choqqa o‘t qalay boshladi. Ahmadqul bobom bir narsalarni pichirlab, yakka o‘zi fotiha o‘qidi-da: – Obbo o‘rtog‘-ey, burgaga teptirib olibsan-da! – deb so‘radi bobojonimdan. – Imm-mm, – deb qo‘ydi bobom. – Lekin, o‘rtoq, o‘laman deb mana bu o‘g‘limni chakki qo‘rqitibsan, hali-veri o‘lmaysan, seni o‘lim- ga topshirib qarab turmaymiz, rahmatli otang Hoji- mat amakim sakson yoshida ham uloq chopardi, otning belini bukib yuborardi, to‘qson yoshida boqqa chiqib kunda kavlardi. Seni qara-yu. Yetmishga kirar-kirmas o‘laman, debsan-a. Sen o‘lsang, Robiya bibining ahvoli nima bo‘ladi, mana bu ko‘zini mo‘l- tillatib turgan boyvachcha o‘g‘limni kimga qoldirib ketmoqchisan? Men-chi, sensiz, bilib qo‘y, o‘rtoq, bir kun ham yashay olmayman... Ha, o‘sha seni... Boshingni ko‘tar, mana bu uzumdan yegin, esing- dami, ko‘chatini o‘zing beruvding. Ahmadqul bobom uzumdan bir boshini olib, donalab bobojonimga yedira boshladi. Men sanab turdim, bir, ikki, uch... Enajonim dasturxonga non, o‘zimizning mevalarimizdan qo‘yayotganda adashib |
