Janat Odamlar n65. p65
Download 0.62 Mb. Pdf ko'rish
|
Janat Odamlar n65
- Bu sahifa navigatsiya:
- Jannati odamlar 37
|
Xudoyberdi To‘xtaboyev
36 O‘choqdagi qizil olovni chirog‘imiz shishasiga joylaganimizda eh, qanday soz bolardiya? Uyimizda quyosh porlab turardi... Bo‘ldi, ertaga enam qo‘shninikiga chiqib ketganda shishaning ichiga olov yoqib ko‘raman, qog‘oz yoqaman, yoqaman, qog‘oz tez yonadi, uning olovi ham ko‘p... – Enasi, – deb ingraydi bobojonim, – shu yerdamisan, hay, dunyo shunaqa ekan-da, kelgan odam baribir bir kun ketarkan-da. – Unday demang, – deydi enajonim yolvorib, – odamning yuragiga vahima solyapsiz. Isitmangiz yana ko‘tarildi shekilli. Hozir peshonangizga latta ho‘llab bosaman. – Yo‘q-yo‘q, o‘tir... Yonginamda o‘tir, baribir, issiq jon bor joyda qazo ham bor. O‘tir, gapirib olay, – bobojonimning nursizlanib qolgan ko‘zlarida miltillab yosh ko‘rindi. – Xudoga shukr, umr berdi, rizq berdi, obro‘ berdi... faqat farzandlarimdan erta judo qildi-da. Arslonday yigitlar edi-ya! Har yelkasida bittadan odam o‘tiradigan pahlavon yigitlar edi-ya, o‘, zolimlar, o‘, zolim zamona... Senga qiyin bo‘ladi, onasi, yolg‘izlik yomon... Rahmonberdi, yaxshi o‘g‘lim, qayerdasan, beriroq kel, qani, qo‘lingni menga uzat-chi. Men shosha-pisha bobojonimning yoniga o‘tib, paypaslab qo‘lini ushlayman. Issiq, bilch-bilch terlab ham turibdi... Nima deyishimni bilmayman, juda yaxshi gap aytgim keladi, ammo o‘sha gapni topolmayman. Boshimni asta ko‘ksiga qo‘yib, xush yoqarmikan, deya barmoqlarim bilan soqollarini ohista-ohista silay boshlayman. – Barakalla, o‘g‘lim, – entika-entika qiynalib so‘zlaydi bobojonim. – Qo‘llaring biram yoqimliki... Jannati odamlar 37 Enajoningni yolg‘iz tashlab ketmagin, lekin ko‘prikni boplab qurdik-da... Hay, jon bor joyda o‘lim bor, roziman, hammasiga roziman. Qani, azamatim, enajonimni yolg‘iz tashlab ketmayman, deb menga so‘z ber-chi. – Bobojon! – dedimu yig‘lab yubordim. – Hoy, Otajon, qo‘ying bu gaplarni, – yana yolvordi enam, – bolamning yuragiga qo‘rquv solib nima qilasiz? Isitmangiz ko‘tarilib ketdi shekilli, alahlayapsiz. Xudo xohlasa, ertalabgacha tuzalib qolasiz. – Ha, onasi, umrimning aziz yo‘ldoshi, yax- shilik uchun tug‘ilgan ekansan, sendan nuqul yaxshilik ko‘rdim, ammo qaytarolmadim. Mayli, mayli... Rahmonberdi o‘g‘limni, bu azamatimni o‘gaylar qo‘liga topshirib qo‘ymagin, o‘gay aka- ukalar, o‘gay ota, begona hovli... Mung‘ayib qola- di-ya. O‘zing bag‘ringda olib yurgin... O‘, zolimlar, o‘, zolim zamona... Nasriddin boyning nabirasi bo‘ladi-ya bu o‘g‘lim. Otasini quloq qildilar, boy- ligini tortib oldilar, kaltakladilar, qamadilar, oxiri yigirma bir yoshida o‘ldirdilar. Mayli, toylog‘im, shularni sen bilib ol. Hoy, miltiqni ber menga, otaman, hammasini otaman. Ana, o‘g‘illarim kelyapti, miltiq molxonada, ustiga xashak tashlab qo‘yganman... Bobojonim o‘rnidan turib ketdi. Enam ham turib uni mahkam quchoqlab oldi. Nima qilishimni bilmay qoldim. Yig‘lay deyman-u, yig‘i kelmayapti. Chiqib qo‘shnilarimizni chaqirib kelay desam, ko‘cha qop-qorong‘i, zimiston. Men qorong‘idan juda qo‘rqaman. Nega desangiz, ajinalar qorong‘ida qari daraxtlarning ortiga berkinib olib, ko‘zlarini |
