Microsoft Word anvar obidjon meshpolvonning janglari lotin ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
23
lo‘livachcha», deb ichida achchiqlandi. 
U, sur sheriklarini tag‘in chalg‘itmoqchi bo‘ldi. Zero, ikki odim narida turgan shirinlikni qo‘lga 
kiritish uchun begona ko‘zlarni yarim soniyagina alaxsitib qo‘yish kifoya edi. Shu maqsadda osmonga 
tikilib: «Anavi burgutmi, lochinmi?» – deb so‘z qotdi. Biroq umidi chippakka chiqdi, Oshiqbola ham, 
Chumakvoy ham osmonga qaramadi, aksincha popukqand tarafga ko‘z qirini tashlashgandek tuyuldi. 
Meshpolvon nima qilishni bilmay, qaytadan ayilni tortishga kirishgan edi, Oshiqbola dimog‘ida 
xirgoyilanganicha bitta-bitta bosib kelib, popukqandni xirom etigida to‘sib to‘xtadi. Peshining changini 
qoqqan bo‘lib sal egilgan vaqtda, hamma voqeani xachirning oyoqlari orasidan kuzatib turgan 
Meshpolvon oxiri chidamasdan, o‘zini o‘ljaga otdi. Lekin, kutilmaganda, havodan kamon o‘qidek 
uchib kelgan Chumakvoy popukqandga birinchi bo‘lib panja urdi. Chumakvoyning ustiga Oshiqbola, 
Oshiqbolaning ustiga Meshpolvon qo‘nib, lo‘labolishlardek taxlanib qolishgan damda popukqand bir 
sapchidi-yu, to‘rt qarich nariga borib tushdi. 
Uchalasi ham ko‘ziga ishonmay bir zum karaxtlanib turdi. Ularning nazarida oralarida kimdir 
shirinlikni nariroqqa turtib yuborgandek bo‘ldi. 
Meshpolvon eng tepada yotgani uchun o‘ljaga yana hammadan oldin tashlanib ko‘rdi. Biroq, 
maqsadga yetdim deganida, popukqand joyidan bir sakrab, uni ikkinchi bor kalaka qildi. 
Oshiqbola bilan Chumakvoyning navbatma-navbat irg‘ishlashidan ham ish chiqmadi, qitmir o‘lja 
hammaga pand berib, sal narida ermaklab turaverdi. 
Azbaroyi ochlikning zo‘rligi, buning ustiga qizishib ketganlari bois uchalasi ham nima 
bo‘layotganini mulohazalab o‘tirmadi, bunga fursat ham yo‘q edi. Ular yalanib-qalanib emaklagani 
sayin, popukqand erinmasdan qocha borib, oxiri yo‘l chetidagi o‘tlar ichida ilondek sirg‘alganicha 
g‘oyib bo‘ldi. 
Shu pallada qirchinlar ortidan qattiq kulgi eshitildi. Turishi dalliroq, ishton-nimchasi shalviroq, beti 
yalpoq, boshida kigiz qalpoq, jag‘ini soqol bosgan, bo‘yniga cho‘zma osgan pak-pakana chol qorin 
quchganicha panadan chiqib kelib, maysalarga dumalab-dumalab xoxolay boshladi. 
Birinchi bo‘lib Oshiqbola o‘rnidan turdi, keyin Chumakvoy bilan Meshpolvon. Ular qotib-qotib 
kulayotgan mitti cholga bir-bir xo‘mrayib, kiyimlaridagi changni qoqa ketishdi. So‘ng har biri o‘z 
uloviga qarab yurdi. 
Buni ko‘rgan cholning birdan kulgisi bosilib, baroq qoshlari osilib, kiprigidagi yoshlarni qoqib, 
ularga hayratomuz boqib: «Ie, bu qanaqasi, ukavoylar? Rostdanam meni urmasdan ketaverasizlarmi?» 
– deb, orqadan piching qistirdi: 
Ho‘, omadi ketmagurlar, shoshmanglar, 
Meni pisand qilmay haddan oshmanglar, 
Uch pahlavon uch qarg‘adek qochmanglar, 
Nega meni do‘pposlamay ketyapsiz? 
Qand yemasdan hali hech kim o‘lmagan, 
Tekin qand yeb yo sandig‘i to‘lmagan, 
Ustingizdan birov mendek kulmagan, 
Nega meni do‘pposlamay ketyapsiz? 
Ochning ko‘ngli nozikligin bilsam ham, 
Qog‘ozga loy o‘rab, ipga ilsam ham, 
Hammangizni boplab jinni qilsam ham, 
Nega meni do‘pposlamay ketyapsiz? 
Shunda Meshpolvon jahllanib: «O‘zim yetti iqlimga dong‘i ketgan Meshpolvon bo‘lsam, bular 

---

Anvar Obidjon. Meshpolvonning janglari (qissa)