Microsoft Word qaynona ahmad lutfi lotin ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
9
Daromad keladigan joy yo‘q. Sotishga arzigulik narsa ham. Bunday yordamni qabul qilmoqdan o‘zga 
chora va mulohaza yo‘q. Zotan, shu paytgacha birovdan biror narsa so‘ragan emas. So‘rab olgandan 
ko‘ra, so‘ramasdan kelganiga rozi bo‘lmoq yaxshiroqdir. Bu maxfiy yordam edi. Bunda Alloh 
rizosidan boshqa maqsad ko‘rinmas edi. Jamilaxonim holiga shukr etishi lozim. To‘g‘ri, mol-mulki 
bisyor emasdi. Istaganiga erishgan ham emas. Eri o‘ldi. Bolalarini bazo‘r to‘yg‘izar edi. Qolaversa, 
farzandlari bilan birga yashashning o‘zi ham katta ne’mat. Xudoga shukr. Salomatligi joyida. Tiriklik 
uchun nomusini toptamaydi. Qolaversa, bu dunyo rohat va farog‘at makoni emasku! Kim ham 
istaganini topib murodga yetib g‘am tashvish ko‘rmay o‘tgan bu dunyodan?
Bir vaqtlar onasi unga shunday rivoyat so‘zlab bergan edi: 
Bir podshoh hastalanib uzoq yotib qolibdi. Tabiblar davo topolmabdi. Nihoyat sayyoh bir tabib 
podshoh yaqinlariga: «Agar hech dardi yo‘q bir kishining ko‘ylagini kiydirsangiz kasal shifo topadi, — 
debdi. Buni eshitganlar bundan osoni bormi, deya, ko‘ylakni so‘rab surishtira boshladilar. Biroq, 
dardim yo‘q, deguvchi topilmabdi. Shaharning boylariga, mansabdorlariga uchrabdi. Hammasi olam 
jahon dardi borligini aytishibdi. Nihoyat, eshikma eshik yurib izlaganlari holda ham darddan shikoyat 
etmagan odam topilmabdi. Shundan so‘ng qo‘shni shaharga xabarlar yuborib dardi yo‘qlar bo‘lsa 
podshoh xursand qilishini bildirishibdi. Nihoyat, bir kun qo‘shiq aytib tog‘dan o‘tin terib kelayotgan 
bir kishiga ro‘baro‘ bo‘lib undan: 
— Ota, darding yo‘qmi? Nega xursandsan? Ustingda yuk, xirgoyi qilib ketyapsan? — deb 
so‘rashibdi.
— Nima dardim bo‘lsin, hech qanday dardim yo‘q.
Ishonmay qayta so‘rashibdi. Shu javobni takror eshitgach: 
— Jiddiy so‘zlayotgan bo‘lsang, seni xursand qilamiz. Bizga ko‘ylagingni berasan, biz og‘irligiga 
teng tillo beramiz, — debdilar unga.
Kishi javob beribdi: 
— Jiddiy aytayapman, hech qanday dardim yo‘q, ammo afsuski, ko‘ylagim ham yo‘q.
Ishonmay uni yechintirib ko‘rishibdi, rostdan ham uning ko‘ylagi ham yo‘q edi.
Jamilaning onasi hikoyani tugatgach: 
— Qizim, dunyoda dardsiz odam yo‘q. Ahvoling bundan ham yomon emasli uchun shukr qil. 
Musibatlarga sabrli bo‘l, — degan edi...
O‘sha kuni non olish uchun do‘konga borsa odam juda ko‘p ekan. Ortiga qaytdi. Birpas kutib yana 
bordi. Deyarli navbat yo‘q edi. Uyalib-tortinib do‘konga kirdi va non chekini uzatdi. Nonvoy biroz 
avval o‘zi yuborgan chekni tanidi, non olib Jamilaning oldiga qo‘ydi. Jamila qo‘lini uzatmadi: 
— Amaki, daftarni menga yuborgan ehson sohibini bilmoqchi edim.
Do‘kon egasi ko‘pni ko‘rgan odamga o‘xshaydi: 
— Qizim, o‘sha kishi o‘zini tanitishni xohlasa chekni boladan berib yubormay o‘zi olib borgan 
yoki o‘zingizni chaqirib bergan bo‘lardi. Bilib ham nima qilasiz? Bu bir yaxshilik. Istagi: siz 
bilmasangiz, uni oldida tilingiz qisilmasa, hijolat ham bo‘lmasangiz. Uni niyati shu.
Xonimni faromush ko‘rib, samimiy ohangda qo‘shimcha qildi; 
— Buning zamirida yomon niyat yo‘q, qizim. Sizning qiyin holga tushmasligingiz uchun, Alloh 
rizosi uchun yordam, qizim. O‘zingiz so‘rab borgan emassiz, to‘g‘rimi? Hech kimdan hech narsa 
so‘ramadingiz-ku. Alloh sizga va bolalaringizga mehribonlik qilib yaxshiligini yuzingizga 
solmaydigan bir yordamchi yubordi. Bemalol yordamini qabul qiling. U odam ham savobga erishsin. 
Sizning nonga ehtiyojingiz qanday bo‘lsa u kishining ajr va savobga ehtiyoji shunday! Va hatto undan 
ham ziyod. Nonni xotirjam yeyaveringlar qizim.
— Xo‘p, amaki, bu oliyjanob kishini tanisam, haqqiga duo qilsam, degandim.
Do‘kin egasi bu soddalikdan yengilgina kulimsirab qo‘yishdan o‘zini tiyolmadi. Nonni uning 
qo‘liga qo‘ygach: 
— Duo qiling. Agar siz ismini aytmasangiz ham duoyingiz ijobat bo‘ladi, inshaalloh. Alloh bu 

---

Qaynona (roman). Ahmad Lutfi Qozonchi