Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc
Download 5.08 Kb. Pdf ko'rish
|
Shaytanat 4- kitob (2)
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
141 ijaraga olib berdi. Uch xonalik uyning egasi zavoddagi kutilmagan ofat tufayli ikki qo‘lining panjalaridan ayrilgan odam edi. Uning majruhlik uchun oladigan nafaqasi oilaning non-choyiga arang yetardi. Xotini Kunsanam ilmsiz, hunarsiz ayol bo‘lgani sababli oilani tebrata olmas edi. Shu bois u ham maktabdagi farroshligiga oladigan ozgina maoshiga qanoat qilishga majbur edi. Er-xotin-ku sabr qilardi, ammo ulg‘ayib kelayotgan o‘g‘il-qizlarining yemoq-ichmoq, kiyinmoqdagi ehtiyojlarini qondirish mashaqqat edi. Kesakpolvon ijaraga qo‘yiladigan xonani ko‘rgani kelganidayoq bu chiroyli ayolga xushtor bo‘lib qolgan edi. Nazarida eri majruh, oilasi muhtojlikda yashayot-gan bu ayol arzimagan «sovg‘a-salom» evaziga quchoqqa oson kirmog‘i mumkin edi. So‘z qarmoqlari ish bermagach, yugurik qo‘li belga borganida bir shapaloq yeb niyatga erishmoq oson emasligini bildi. Bildi-yu, baribir maqsadidan qaytmasa-da, Kunsanamni ba’zan «singlim», ba’zan esa «qiz o‘rtog‘im» deb «e’zozlab» yurdi. O‘rgangan ko‘ngil o‘rtansa qo‘ymas ekan. Asadbekning cho‘tallariga qanoat qilmay, unda-bunda o‘g‘rilik ko‘chasiga sho‘ng‘ib, cho‘ntagi sal qappaygach, o‘ziga boshpana sotib oldi. Shundan so‘ng bu xonadon bilan bordi-keldisi uzildi. Cho‘ntak baquvvat bo‘lgach, ko‘ngilxushlikka bop juvonlarni topish qiyin emas. Kunsanam ham ko‘ngil daftaridan osongina o‘cha qoldi. Ammo Oysanam... Kesakpolvon bir kuni bozorda Kunsanamga tasodifan duch keldi. Avvaliga Kesakpolvon uni tanimadi. Tanigach, ichida «Shaftoliqoqi bo‘lib qolibsan-ku, ahvoling shu ekan, nozingga balo bormidi?» deb qo‘ydi. Kunsanam esa uni yaqin odami deb bilib, kuyovi nobop bola chiqqani, qizining turmushi buzilganini afsus bilan aytib, ishga kiray desa durustroq joy chiqmayot-ganidan nolidi. O‘shanda Kesakpolvonning tantiligi tutib, Oysanamni taksoparkka joylab qo‘ygandi. O‘shanda Ilyosov bosh muhandis bo‘lib ishlardi. Erdan chiqqan bu go‘zal juvonni u qanday ilintirdi, Kesakpolvon bilmaydi. Kesakpolvon Oysanamni durkun qizaloq paytida ko‘rgan edi. Ilyosov nikohlab olgach, mehmonga borib juvonni ko‘rdi-yu, «Vah!» deb yuborishiga ozgina qoldi. «Qo‘limga qo‘nib turgan shunday qushchani uchirib yubordimmi?!» deb afsuslandi. Keyin esa «Gilamni o‘zimga yaqin odamga sotibman, xohlagan paytimda bir chekkasida o‘tirib turaman», deb o‘zini ovutdi. Biroq, bu ovutishlari xomxayol bo‘lib chiqdi. Onasi kabi hurkak bo‘lgan Oysanam uni yoniga yo‘latmadi. Uning bu qilig‘i Kesakpolvonga noshukrlik bo‘lib tuyuldi. Unga qonundagi o‘g‘rilarga xos tantilik yetishmasdi — birovga yaxshilik qilgach, indamay keta olmasdi. U birovning hojatini chiqarganidan so‘ng albatta shunga yarasha javob bo‘lmog‘ini istardi. Oysanamni «yog‘li» ishga joylashib qo‘yishi uning nazdida ulug‘ xizmat edi. Shu «ulug‘ xizmat» evaziga bu noshukr juvon bir kechalik ishvasini unga in’om qilgisi kelmadi. Mazkur muammoning hal etilishida Kesakpolvonning tarozusi bilan Oysanamniki mos emasdi. Kesakpolvon tarozusining bir pallasiga o‘zining «ulug‘ xizmati»ni ikkinchisiga juvonning ishvasini qo‘ygan, shubhasizki, pallaning «ulug‘ xizmat» tomoni bosib turardi. Oysanam esa tarozuning bir pallasiga «arzimas ish»ni, ikkinchisiga esa nomus-orini qo‘ygan edi. Shu bois «arzimas xizmat» uchun shiringina jilmayib, «rahmat» deb qo‘yishni kifoya deb bildi. U go‘zalligini, ko‘z suzib qarashi har qanday erkakni behush qila olishini bilardi. Erkaklarning suqlanib qarashlaridan rohatlanardi. Biroq bu qarashlarga bandi bo‘lishdan o‘zini tiya olardi. Bir baxtsiz aytgan ekanki: «Bilmayin bosdim tikonni, tortadirman jabrini, bilsam erdim, bosmas erdim, tortmas erdim jabrini». Oysanam baxtsiz emasdi, tikonni bilmay bosuvchi toifadan yiroq edi. Birinchi turmushi yoshlik o‘ynoqiligi oqibati emas, balki ota-onasining istagi mevasi edi. Tag-tugli uzoqroq |
