Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc
Download 5.08 Kb. Pdf ko'rish
|
Shaytanat 4- kitob (2)
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
200 deb ovoza qilavering. — Siz... olmaysizmi? — Ovoza qilaveringchi, odamlar kelib ko‘rishsin, baholashsin. Oxirgi qarorga kelishingizdan oldin menga xabar berarsiz. Asadbek «maslahat yakuniga yetdi, qani, duo qiling», degan ma’noda qo‘llarini fotihaga ochdi. Asadbekning qaytishini kutib nonushta qilishmagan ekan. Barchalarining jam bo‘lib o‘tirishlari, ayniqsa Abduhamidning tetiklashib, ishtahaga kirayotganidan Asadbekning ko‘ngli ravshanlashdi. Dasturxon atrofida to‘yga taalluqli ayrim gaplarni ham gaplashib olishdi. Kelinlar dasturxonni yig‘ishtirishayotganda Asadbek ikki kunga Tblisiga borib kelajagini ma’lum qilib, Manzurani hayron qoldirdi. — Voy o‘lmasam, — dedi Manzura hayratini yashirmay. — To‘yni o‘tqazib, keyin bora qolmaysizmi? — Sulikoning bobosini borib aytmasam bo‘lmaydi. To‘yning tashvishini qilmay qo‘yaver, hammasi tayyor. Samad bilan billalashib to‘yga aytib chiqsang bo‘ldi. Hamidga ish buyurma, damini olsin. O‘zing hadeb u-bu deb tashvishlanaverma. Meniyam yuragimni siqaverma. To‘y bir kunda o‘tib ketadigan narsa. O‘zimizning to‘yimiz esingdami? ZAGSga yangang bilan birga tramvayda kelgan eding. Taksida kuzatib qo‘yganimga hayron bo‘luvdilaring. Eslamay bo‘ladimi? Ayniqsa kelinposhshaning taksida qaytishi qo‘ni-qo‘shni, qarindosh- urug‘ orasida gap-so‘z bo‘luvdi. Birovlar «taksida kuztgan bo‘lsa, kuyovning topar-tutari yaxshi ekan», deb ozgina g‘ayirlik ham qilishgan edi. Kuyovning topar-tutari nimadan iborat ekanini u paytda hech kim bilmasdi... — Bitta sandiq, to‘rtta ko‘rpa bilan kelin bo‘lib tushuvding. Mebeling yo‘q ekan, deb haydaganim yo‘q- ku? — dedi Asadbek tegishib. — Voy, adasi u paytda mebel degan narsa yo‘q edi,— dedi Manzura o‘zini oqlab. Uning soddaligidan Asadbek kuldi. — Shuni aytaman-da. Mebel-gilamsiz ham to‘ylar bo‘lardi, kelin-kuyovlar rohatlanib yashashardi. Endi taraq-turuqlar ko‘payib ketdi. Qo‘yib bersang ertaga kelin-bilan kuyovni filga o‘tkazib ZAGSga olib borish kerak, degan gap chiqarishadi. Bu ham bir oliftagarchilik-da. — Ming urinsangiz ham odamlar to‘ydan bir kamchilik topib gap qilishadi. — Shuni bilarkansan, hadeb tirishaverma. Dabdabani o‘ylama. Asadbek shunday degach, telefon go‘shagini ko‘tarib, raqamlarni terdi. Erining bu harakatidan «qarorimni muhokama qilishning hojati yo‘q», degan ma’noni uqqan Manzura sekin o‘rnidan turdi. Telefonda Bo‘tqaning ovozini tanigan Asadbek salom-alik qilmayoq buyurdi: — Bugun Tblisiga uchaman, tayyorgarlik ko‘rib qo‘y. Bo‘tqa «tayyorgarlik ko‘rish»ni o‘zicha tushunib: — Men ham birga boramanmi? — deb so‘radi. — Senga nima bor? — dedi Asadbek qo‘rslik bilan.— Sen hozir aeroportga bor. Asadbek bu ishni Jamshidga topshirsa ham bo‘lardi. Yoki hech kimga indamay yo‘lga otlanishi ham mumkin edi. Uning aynan Bo‘tqaga vazifa topshirishi bejiz emasdi. Asadbek undan gumonsiramas, lekin Kesakpolvon surishtirguday bo‘lsa gap yashirolmasligini aniq bilardi. Bo‘tqa Asadbekni yoqtirmagani yoki unga nisbatan hiyonati uchun emas, xojalariga sadoqati tufayli ham shunday qilardi. Agar Bo‘tqa biron masalada Kesakpolvonga hisob berib bo‘lgach, Asadbek tomonidan so‘roqqa tutilsa, yangi xo‘jayini haqida bilganlarini yashirmay aytishi aniq edi. Bu odatini u «gap tashish» |
