Buni yanada soddalashtirsak:
VU = VG,
Bu yerda VU va VG kompaniyalarning mos ravishda leverejsiz va leverejli umumiy qiymati.
MM fikrining natijasi shundaki, kompaniya qiymatiga moliyalashtirish usuli ta’sir qilmaydi (ya’ni, VU = VG); shunday qilib, leverejni joriy etish kapital qiymatini kamaytirmaydi (yoki umuman ta’sir qilmaydi).
Kompaniya qiymati va uning WACC ini belgilaydigan omillar esa quyidagilardir: - • kutilganidek, korxonaga investitsiyalar olib kelayotgan pul oqimi;
- • ularning risk darajasi (tadbirkorlik riski nazarda tutilmoqda).
Moliyaviy richag
MM tomonidan ko‘rilgan va ifodalangan samarani grafik tarzida tasvirlash ham mumkin.
Shunday qilib, WACC leverej darajasiga ta’sirchan emas.
O’z mablag’lari qiymati ()
Qarz mablag’lari qiymati ()
Kapital bahosi %
Leverej darajasi
Ushbu nuqtayi nazarga ko‘ra mantiqiy xulosa shundan iboratki, leverejning optimal darajasi mavjud emas. Har qanday leverej darajasida WACC bir xil bo‘ladi. Buning sababi shundaki, o‘z kapitalining qiymati leverejning barcha darajalarida qarz kapitalning past qiymati afzalligini yaqqol yo‘qqa chiqaradigan miqdorda ortadi.
MM ga ko‘ra, kapital bozorida kutilayotgan daromad va leverej darajasi o‘rtasidagi nisbat quyidagicha:
bu yerda k EG va k EE – mos ravishda leverejli kompaniya (qarz mablag‘larining salmoqli ulushi) va to‘liq o‘z kapitali hisobida moliyalashtiriladigan kompaniya aksiyalarining kutilayotgan daromadligi, LG va SG – leverejga ega kompaniyaning mos ravishda obligatsiyalari va aksiyalarining umumiy bozor qiymati, kL esa – obligatsiyalar bo‘yicha foiz stavkasi.
Shunday qilib, La Mer plc kapital tuzilmasiga 50% lik leverej joriy etish, kapital bozorida uning aksiyalari bo‘yicha kutilgan daromadni 18% gacha oshirgan bo‘lardi (kEG = 14 + (14 – 10) (1 mln f. st. / 1 mln f. st.) = 18%). 18% miqdoridagi bir aksiya uchun taxmin qilingan foyda aksiyalar qiymatini o‘zgarmas – 1 f. st. ligicha qoldiradi.
Do'stlaringiz bilan baham: |
