Cİlt 1 – 1978 erciyes üNİversitesi yayini-163


OSMANLI DEvLETİ’NDE ERMENİ


Download 3.2 Mb.
Pdf ko'rish
bet34/41
Sana17.10.2017
Hajmi3.2 Mb.
#18084
1   ...   30   31   32   33   34   35   36   37   ...   41

OSMANLI DEvLETİ’NDE ERMENİ 

İŞÇİLER vE MİLLİYETÇİLİK

Yrd. Doç. Dr. Cevdet KIRPIK

Erciyes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Talas/Kayseri-TÜRKİYE

Tlf.: 0 352 4374901-37004, e-posta: cevdetk@erciyes.edu.tr


424

HOŞGÖRÜDEN YOL AYRIMINA ERMENİLER / CİLT 1



ÖZET

XIX. yüzyıl sonu ile XX. yüzyıl başlarında bağımsız bir Ermenistan 

için faaliyet gösteren Ermenilerden bir kısmı da işçilerdi. Bunlar, ülkedeki 

önemli çalışma alanlarında istihdam edilmekteydi.  XIX. yüzyılın sonlarına 

doğru ülkede demiryolu ve limanlar gibi çeşitli alanlarda yatırım yapan 

hatırı sayılır bir yabancı sermaye girişimi bulunmaktaydı. Ermeni işçiler, 

tıpkı diğer gayrimüslimler gibi, yabancı yatırımcılar ve yerli gayrimüslim 

müteşebbisler tarafından Müslümanlara göre daha fazla tercih edilmekteydi. 

Öte yandan geleneksel olarak Ermenilerle özdeşleşmiş işler de vardı. Ülkenin 

doğusunda bulunan Ermenilerin XIX. yüzyılın sonlarına doğru özellikle 

İstanbul’a sürekli bir emek arzında bulundukları görülmekteydi. Öyle ki 

birçok Ermeni işçi yalnız İstanbul’a gelmekle kalmıyor, yurt dışına, özellikle 

de ABD ve Rusya’ya gidiyordu. 

İşte yurt içinde ve yurt dışında bulunan Ermeni işçiler, Osmanlı 

Devleti’nde şiddetini gittikçe artıran terör eylemlerine ya bizatihi katıldılar 

ya da dolaylı destek verdiler. Yurt içinde çalışanlar, başta bombalama hadi-

seleri olmak üzere, yasa dışı eylemlerde bulundular. Eylemlerle bunlar, bir 

yandan toplumu korku ve dehşete düşürerek, devlete olan güveni sarsmayı, 

bir yandan da Batılı devletlerin dikkatini çekmeyi hedefliyorlardı. Yurt dışına 

gidenlerden para kazanarak yurda silahla dönenler olduğu gibi gittikleri 

ülkelerde komitelerle işbirliği kurarak Osmanlı Devleti aleyhinde çeşitli 

propaganda vasıtalarına başvuranlar da bulunmaktaydı. Ermeni işçilerden 

bazıları sosyalist esaslara dayanarak bağımsız Ermenistan peşinde olan Hınçak 

Cemiyeti ile işbirliği yaptı. Bu çerçevede işçi örgütlenmesi ve bir takım yasa 

dışı işçi eylemlerinde söz konusu cemiyetle dirsek teması sağlandı. 

Ermeni işçilerin bu faaliyetleri zamanla devletin onlara şüpheyle yak-

laşmasına neden oldu. Devlete ait işyerlerinde çalışan işçilerden bazıları işten 

çıkarıldı, yenileri alınmadı. Yurt dışına gidişler ise olabildiğince engellenmeye 

çalışıldı. Böylece bunların birlik ve bütünlüğü bozucu girişimleri önlenecekti. 

Sonuç itibariyle Osmanlı ülkesine ekilen düşmanlık tohumunun filizlenme-

sinde Ermeni işçilerin göz ardı edilemez bir etkileri olmuştu. Bu çerçevede 

konu arşiv belgelerinin ışığında incelenecektir.



425

Yrd. Doç. Dr. Cevdet KIRPIK

Bir arada çalışan ve çoğu kez zamanının çalışma dışındaki kısmını 

da birlikte geçiren işçiler arasında milliyetçilik fikrinin yayılması hem 

kolay ve hem de sonuçları itibariyle daha etkili, daha ses getiriciydi. Bu 

nedenle Ermeni milliyetçiliğinin önderleri çalışan kesim üzerinde önemle 

durdular. Ermeni işçileri milliyetçi çizgiye çeken etkenler nelerdi? Mil-

liyetçi girişimlerini nerede ve nasıl ortaya koydular? Devletin bunlara 

yaklaşımı nasıl oldu? Bu çalışmada bu soruların cevabı aranacaktır. 

A. ERMENİ İŞÇİLERDE MİLLİYETÇİ 

DÜŞÜNCENİN OLUŞMASININ NEDENLERİ

1. Milliyetçilik Akımı: 

Çalışan kesimi milliyetçilik düşüncesine sevk eden düşüncelerin 

başında şüphesiz ki Avrupa’da meydana gelen milliyetçilik akımı vardı. 

Büyük devletlerin kendi çıkarları uğruna yapmış oldukları teşvik ve 

tahrikler ile Osmanlı Devleti’nden ayrılan çeşitli etnik grupların verdiği 

cesaret önemlidir. XIX. yüzyıldan XX. yüzyılın başlarına Yunanistan, 

Romanya, Sırbistan, Karadağ ve Bulgaristan gibi devletlerin Osmanlı 


426

HOŞGÖRÜDEN YOL AYRIMINA ERMENİLER / CİLT 1

Devleti’nden ayrılarak bağımsız olmaları Ermenilerin de bağımsız olma 

düşüncelerini tahrik etmişti. 



2. Sosyalizm ve Siyasal Örgütler: 

Çalışan kesim arasında milliyetçi düşüncenin yayılmasında sosyalist-

lerin göz ardı edilemez bir yeri vardı. Temelinde antimilliyetçi felsefeye 

sahip olan ve sınıf temeline dayanan sosyalizmin Ermeni milliyetçileri 

tarafından savunulması ilgi çekicidir. Aslında milliyetçi sosyalizm anla-

yışı Ermenilere özgü değildir. Avrupa’da sosyalizmin etkili konumda 

bulunan savunucularının Osmanlıya bakışları milliyetçi sosyalizmle 

örtüşmektedir. Normalde Osmanlı ülkesinde sınıf çatışmasının meydana 

gelmesini dolayısıyla da proleter sınıfın iktidara gelmesini sağlayıcı 

bir ortam yoktu. Çünkü Osmanlı Devleti’nde kapitalizm gelişmemişti. 

Mevcut işçi sınıfı ise etnik bölünmüşlük ve milliyetçilik gibi nedenlerle 

sınıf bilincinden ve sınıf mücadelesi verebilecek işbirliğinden yoksundu. 

Dolayısıyla Karl Marx’ın dünya işçileri birleşiniz çağrısı ülke içinde bile 

gerçekleşmekten uzaktı. Belki bu düşünceyle 1896’da Londra’da top-

lanan Sosyalist Enternasyonel Konferansı Osmanlı Devleti’ni dolaylı 

olarak ilgilendiren ilgi çekici bir karar aldı. Konferansta milletlerin kendi 

geleceklerini tayin etme haklarının olduğu düşüncesi kabul edildi. Öte 

yandan sosyalistlerin önde gelenlerinden biri olan ve milliyetçi söylem-

lere sahip olan Rosa Luxemburg’un Osmanlı Devleti’nin ne kadar erken 

yıkılıp milliyetlere ayrılırsa diyalektik sürece o kadar erken gireceği 

yolundaki açıklamaları da önemliydi

1

.



İşte bir kısım düşünürler arasındaki milliyetçiliği teşvik eden fikirler 

Ermeniler arasında daha 1896’daki Enternasyonal’den daha önce gelişti. 

1887’de Cenevre’de Ermeniler tarafından kurulan Sosyal Demokrat 

Hınçakyan Cemiyeti/partisi ile 1890’da Tiflis’te kurulan Daşnakzutyun 

ya da Ermeni Devrimci Federasyonu da sosyalist bir anlayışa sahipti

2



Feroz Ahmad, “Osmanlı İmparatorluğu’nun Son Dönemlerinde Milliyetçilik ve 

Sosyalizm Üzerine Bazı Düşünceler”, Osmanlı İmparatorluğunda Sosyalizm ve Mil-

liyetçilik (1876-1923), Derleyen: Mete Tunçay-Erik Jan Zürcher, İstanbul 2000, 

s.13-32. 

Anahide Ter  Minassian, “1876-1923 Döneminde Osmanlı İmparatorluğu’nda 



Sosyalist Hareketin Doğuşunda ve Gelişmesinde Ermeni Topluluğunun Rolü”, 

Osmanlı İmparatorluğunda Sosyalizm ve Milliyetçilik (1876-1923), s.64-168.

427

Yrd. Doç. Dr. Cevdet KIRPIK

Hınçakların programı incelendiğinde bu sosyalist etki açıkça görü-

lür. Kayseri’nin Efkere Köyü’ndeki kuşhanelerden birinde ele geçirilen 

Hınçakların programında işçiler Osmanlı Devleti’ne karşı alenen isyana 

teşvik ediliyordu. 1888 yılında Londra’da basılıp Merzifon’a ve oradan da 

Kayseri’ye getirildiği anlaşılan program, ihtilalci ve milliyetçi sosyalizm 

anlayışı ile kaleme alınmıştı. Osmanlı Devleti’nde Ermeni olayları daha 

önce başlamıştı ama şimdi işçileri de işin içine katacak etkili ve etraflı 

bir çağrı yapılmaktaydı. Sosyalizmle milliyetçilik nasıl bağdaştırıldı? 

Hınçakyan programı işçilere neler vaat ediyordu? 

Hınçakların programı, Osmanlı Devleti’ndeki Ermeni işçiler üze-

rinde etkiye dair bazı ipuçları vermektedir. Partinin kurulmasından 

hemen bir sene sonra Londra’da basılarak Osmanlı topraklarına gelen 

program ele geçirildikten sonra 6 Şubat 1892’de Hınçakyan (Sosyalist) 

İhtilal Güruhunun Kanun-ı Esasisi

 

şeklinde Türkçe’ye çevrilmişti

3

. Bütünü 



dikkate alındığında program normal bir siyasî parti programı olmayıp, 

bir terör örgütü eylem planı olma özelliğindedir. Öncelikle Osmanlı 

sınırları içinde yaşayan Ermenilerin vergiler altında ezildiği, arazileri-

nin gasp edildiği, gelirlerinin ise devlet ve imtiyazlı kişiler tarafından 

sömürüldüğü kısaca esaretin mevcut olduğu iddiası ile başlamaktadır. 

Bundan kurtulmak için önerilen yol ise önce millî bağımsızlık ve ardından 

sosyalist bir idare kurulmasıdır. Osmanlı ülkesinde bu hedefe ulaşmak 

için takip edilecek belli başlı politika da şu şekilde belirlenmiştir: 

1. Önce ihtilal ve isyan fikirleri yaymak, 

2. Ermeni cemaatinin durumunun düzeltilmesi için yapılan giri-

şimleri engellemek,

3. Her sırada hükümetten ıslahattalep etmek,

4. Vergi vermekten kaçınmak,

5. Devlete karşı her nevi nümayişatı icra etmek, devleti zayıflat-

mak,

6. Türk ve Ermeni devlet adamlarını telef, hafiyeleri katletmek,



7. Amele beyninde ihtilalce şirket tesisi, 

8. Köylüler beyninde ihtilale mahsus vasi bir şirket tesisi

BOA, Y.MTV., Belge No:74/84.



428

HOŞGÖRÜDEN YOL AYRIMINA ERMENİLER / CİLT 1

Bu yöntem belirlendikten sonra gerek köylüler ve gerek amele güru-

hunda harp ve isyan şirketleri tesis etmelidir denilmekte ve işçi ve köylü 

işbirliğinin kurulmasının ihtilalin meydana gelmesinde son derece büyük 

bir öneme sahip olduğu belirtilmekteydi. Çünkü bunlar bir yandan 

oluşturulacak isyan taburlarında bizzat görev aldıkları gibi bir yandan 

da halk arasında ihtilal arzusunu tahrik ve teşvik edeceklerdi.

Hınçakların işçi ve köylülerle gerçekleştirecekleri isyan hareketi 

Türkiye ile sınırlı değildi. Programın sonunda hedef şu şekilde açık-

lanmıştı: Türkiye’deki Ermenilerin hürriyet-i milliye ve siyasiyesi derdest 



edildikten sonra Rusya ve Acemistan (İran)’daki Ermenilerin kurtarılması ve 

üçünden mürekkeb bir Sosyalist Cumhuriyeti teşkil etmek bütün Ermenilerin 

cümle-i vazifesindendir

Programa göre Ermeni işçiler, esaretten isyanla kurtulup büyük 

bir sosyalist cumhuriyet kurarak refah ve özgürlüğe kavuşacaklardı. 

Hınçaklara ait başka programlarda da benzer ifadelere rastlanmakla 

birlikte ihtilalin gerçekleştirilme planı yani teşvik ve tahrik kısmı yer 

almamaktadır

4

.

Hınçaklar II. Meşrutiyet döneminde legal hale gelmişler ve cemiyet-



lerini Cemiyetler Kanunu çerçevesinde kurmuşlardı

5

. Sosyal Demokrat 



Hınçakyan Cemiyeti’nin nizamnamesinde işçi haklarına büyük bir önem 

verildiği görülmektedir. Daha programlarının başında Cemiyet-i beşeri-



yenin ekseriyetini teşkil eden amele yani müstahsil sınıfının -ki sermayedar 

(capitaliste) ve ashab-ı emlak bulunan bir ekalliyetin taht-ı hükm ve nüfu-

zunda bulunmaktadır denilmekte ve nizamnamenin ilerleyen sayfalarında 

da işçi sınıfının merkeze alındığı görülmektedir

6

. 

1888 tarihli programla karşılaştırıldığında içerik bakımından ciddi 

bir farklılığın olduğu görülür. Birincisinde bütün işçiler kurulması vaat 

edilen sosyalist bir yönetim için alenen isyana teşvik edilirken nizamna-

mede şiddete teşvik edici bir husus bulunmamaktaydı. Çünkü cemiyetler 

kanununun ilgili hükmünce şiddet içerikli bir cemiyetin kurulması 

mümkün değildi. Kanuna göre kavmiyet ve cinsiyet esas ve unvanlarına 

dayalı, memleketin asayişini bozucu ve ülke bütünlüğünün aleyhine 



Hınçak’ın 1888’de Montpellier’de yayınlanan nüshalarında Hınçakların programı 

verilmiştir. Minassian, “1876-1923 Döneminde Osmanlı...”,  s.185-186. 

BOA, DH.MUİ., Belge No:88/39. 



BOA, DH.SYS., Belge No:53/3. 



429

Yrd. Doç. Dr. Cevdet KIRPIK

olmak üzere cemiyet kurulması yasaktı

7

. Bu nedenle olsa gerektir ki 



işçileri isyana teşvik eden değil, onların haklarını ön plana çıkaran husus-

lar ağırlıktadır. Nizamnamede işçilerle ilgili ele alınan başlıca konular 

şunlardı: Çalışma saatlerinin sınırlandırılması, çalışma yaşı alt sınırının 

belirlenmesi, kadın işçiler ve bunların sorunlarına dair çözüm önerileri, 

yaşlı ve çalışamaz durumda olan işçilere yönelik fon oluşturulması ve 

sigorta teşkili, işçi barınması, asgari ücretin belirlenmesi, ücretsiz tedavi, 

hastalık süresince ücretlerin ödenmesi, işçi mahkemelerinin teşkili, iş 

ve işçi bulunmasını temin için bir borsa kurulması

8

.

Yayınlandığı dönem dikkate alındığında nizamnamenin işçiler açı-



sından son derece ileri haklar içerdiği söylenebilir

9

. İşçi haklarıyla ilgili 



mücadele edenler yalnızca Hınçaklar değil Daşnaklar da bu minval üzere 

girişimlerde bulunmuşlardı. 1890’da Tiflis’te kurulan Daşnaksutyun da 

sınıf ve sosyalizm esasları üzerine kurulmuş ama ihtilalci, milliyetçi ve 

adem-i merkeziyetçi bir politika takip etmekteydi

10

. Daşnakların amacı 



Doğu Anadolu vilayetlerinde bağımsız bir Ermeni devleti kurmaktı. Bu 

nedenle Osmanlı Devleti’ni düşman olarak görüyordu

11

.

II. Meşrutiyet döneminde Osmanlı Mebusan Meclisi’nde bulunan 



sosyalist Ermeni mebusları işçi haklarını savunmak için yoğun çaba sarf 

ettiler


12

. Meclisteki dört Taşnakla üç Bulgar mebus Meclis-i Mebusan’da, 

sözcüleri Zöhrap Efendi

13

 vasıtasıyla sosyalizmi ve işçi çıkarlarını koru-



mak ve savunmak için bir işçi bloku oluşturdular.

Cemiyetler Kanunu’nun temel prensibi bölücü faaliyet yürütmeye engel teşkil 



etmekle birlikte vurgu 3., 4., 6. ve 11. maddelerdeydi. Mesut Gülmez, Türkiye 

Belgesel Çalışma İlişkileri Tarihi (1936 Öncesi), Ankara 1983, s.220-224. 

BOA, DH.SYS., Belge No:53/3.



Osmanlı Devleti’ndeki işçilerin elde ettikleri haklar ve genel durumları hakkında 

bkz. Cevdet Kırpık, Osmanlı Devleti’nde İşçiler ve İşçi Hareketleri (1876-1914),  

Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Dok-

tora Tezi,  Isparta 2004; Ahmet Makal, Osmanlı İmparatorluğunda Çalışma 

İlişkileri:1850-1920 Türkiye Çalışma İlişkileri Tarihi, Ankara 1997. 

10  Erdal İlter, “Taşnaksutyun”, Türk-Ermeni İhtilafı Makaleler, Editör: Hükmet Özde-

mir, Ankara 2007, s.77.

11  Tadeusz Swietochowski, Müslüman Cemaatten Ulusal Kimliğe Rus Azerbaycan’ı 

1905-1920, İstanbul 1988, s.68.

12  Fethi Tevetoğlu, Türkiye’de Sosyalist ve Komünist Faâliyetler (1910-1960), Ankara 

1967, s.38-42.

13  1908 yılında İstanbul milletvekili olduktan sonra Meclis-i Mebusan’da, Kanun-ı 

Esasî’nin tadili, vergi konuları, işçi hak ve meseleleri ile ilgili layiha ve kanunların 

müzakereleri sırasında söz alarak görüşlerini dile getirmiştir.  Fethi Tevetoğlu, 



430

HOŞGÖRÜDEN YOL AYRIMINA ERMENİLER / CİLT 1

Hınçakların Osmanlı Ermenilerine yönelik 1888 tarihli programları 

ile sonraki nizamnameleri ve bazı Taşnak milletvekillerinin faaliyetleri 

işçiler üzerine ne kadar etkili oldu? Bunun doğrudan bir yansımasını tes-

pit edebilmek kolay değil. Ancak şu bir gerçek ki Kayseri’nin bir köyüne 

kadar gelmiş olan programın birçok yere ulaşarak etki yapmış olması 

ihtimalden uzak değildir. Nitekim partinin kurulması ve programın 

yayınlanmasından sonraki dönemde Ermenilerin ülke içindeki terör 

faaliyetlerinde oynadıkları rolde belirgin bir artışın olduğu bilinmektedir. 

Öte yandan II. Meşrutiyet döneminde sansürün kalkmasıyla birlikte 

basın, fikirlerin yayılmasında son derece etkin bir rol oynamıştı

14

.

3.Yurtdışına Giden İşçiler: 



XIX. yüzyılın sonu ile XX. yüzyılın başlarında Ermeniler genellikle 

iş bulmak üzere



 

ülkeden ayrılmaktaydı. Bunlar ya kalifiye işgücüydü 

ya da iş aramaktaydı. Ama yurt dışına gidenler genellikle amele olarak 

kaydedilmekteydi. Bunlar gittikleri ülkelerdeki Hınçak yahut Daşnaklarla 

karşılaşarak milliyetçi bir düşünceye sahip oluyor, bilinçleniyorlardı. 

Düşünceler çeşitli yayın organı, mektup yahut bizatihi kendilerinin geri 

dönmeleriyle ülkedeki Ermenilere sirayet ediyordu. 

Ermeni işçilerin en yoğun şekilde gittikleri ülke ise Rusya idi. Coğrafi 

yakınlık ile bu ülkenin Ermenilere göstermiş olduğu kolaylıklar bunda 

önemli bir rol oynamaktaydı. Bu dönemde sosyalist fikirlerin edinilmesi 

noktasında son derece uygun bir ülke olan Rusya, aynı zamanda Daş-

nakların ilk teşkilatlandıkları yer olup Daşnakzutyun 1890’da Tiflis’te 

kurulmuştu. Öte yandan bu ülkede Hınçakyan cemiyeti de etkin faaliyet 

yürütmekteydi. Zaten Hınçakyan cemiyetinin ilk kurucuları da Rusya 

Ermenileri idi

15

. 1900’lerin başında Rusya sınırları içinde yer alan Ermeni 



işçiler ya Sosyal Demokrat Hınçakyan Partisi’ne ya da daha milliyetçi 

bir söyleme sahip olan Daşnaksütyun’a yöneliş içindeydi

16



Türkiye’de Sosyalist ve Komünist..., s.38-42. 1910 yılında da işçi meseleleriyle 



yakından ilgilenmekte ve İstanbul’daki bazı işçilerin tutuklanması konusunda 

Meclis içinde çalışma yürüterek işçi haklarını savunmaktaydı. BOA, DH.İD., Belge 

No:107/16. 

14  Minassian, “1876-1923 Döneminde Osmanlı...”, s.219-234.

15  Minassian, “1876-1923 Döneminde Osmanlı...”, s.165-168.

16  Swietochowski, Müslüman Cemaatten Ulusal Kimliğe ..., s.65.



431

Yrd. Doç. Dr. Cevdet KIRPIK

Osmanlı vatandaşı olan çok sayıda Ermeni işçi XIX. yüzyılın sonla-

rında çalışmak üzere Rusya’da bulunmaktaydı. 25 Mayıs 1904 tarihli bir 

Meclis-i Vükela tutanağına göre sadece Batum’da çoğu Ermeni olmak 

üzere on bin Osmanlı vatandaşı işçi vardı ve bunların çoğu erbab-ı fesad 

olarak değerlendirilmişti

17

. Van, Muş ve Erzurum civarından Rusya’ya 



giden işçiler bu ülkedeki demiryolu ile özellikle Batum’daki gazyağı 

fabrikalarında çalışıyorlardı

18

. Şu halde ülkeden Rusya’ya giden çok 



sayıdaki Ermeni işçi burada fanatik Ermeni milliyetçileriyle karşılaş-

maktaydılar. Öte yandan savaş dolayısıyla yaşanan sınır değişiklikleri 

ve farklı nedenlerle Osmanlı ülkesinde Rusya sınırları içerisine gitmiş 

çok sayıda Ermeni de vardı. 

Rusya’dan sonra Osmanlı Devleti’nin işgücü göçü verdiği yerler 

Avrupa ülkeleri ve özellikle de Amerika’ydı. XIX. yüzyılın ikinci yarısı 

ile XX. yüzyılın başlarında bu ülkeye göç edenler arasında işçiler de 

yer almaktaydı

19

. Amerika’ya yapılan göçler genellikle işçi ücretlerinin 



yüksekliğinden kaynaklanmaktaydı

20



B. ERMENİ İŞÇİLERİN ÇEŞİTLİ FAALİYETLERİ

1. Osmanlı Devletindeki Faaliyetleri:

1878 Berlin Antlaşması’nın 61. maddesiyle Osmanlı Devleti’ndeki 

Ermeniler lehine ıslahat yapılması kararlaştırıldıktan bir süre sonra 

Ermeni faaliyetleri başladı. Amaçları mazlum millet görüntüsü vere-

rek Avrupalı büyük devletlerin dikkatini çekmek ve böylece bağımsız 

olmaktı. Bunun için ise Ermeni nüfusunun nispeten az olduğu yerlerde 

isyan çıkarmayı planlamaktaydılar. 

1880’de başlayan isyan hazırlıkları kısa sürede sonuçlarını vermeye 

başladı. Silahlı faaliyetlerden etkili ve ses getirenleri 1889’da Musa Bey 

ve 1890’daki Erzurum olayları olmuştu. Avrupa’ya seslerini duyurma 

mücadelesi yolundaki en önemli hadiselerden olan 1890’da Kumkapı, 

17  BOA, M.V., Belge No:109/39.

18  BOA, Y.A.HUS., Belge No:460/103, 458/20; A.MKT.MHM., Belge No:638/12.

19  Kemal H. Karpat, “The Ottoman Emigration to the America 1860-1914”, Inter-



national Journal of Middle East Studies, Volume:12, Cambridge University Press, 

Mayıs 1985, s.175-209.

20  BOA, DH.MKT., Belge No:1178/28.


432

HOŞGÖRÜDEN YOL AYRIMINA ERMENİLER / CİLT 1

1894 Sasun ve 1895 Babıâli yürüyüşünü ise Hınçaklar tertiplediler

21



Ağustos 1896’daki Osmanlı Bankası baskını da Daşnaklar tarafından 

tertiplendi. Olayın ardından Galata ve Beyoğlu’nda halkın ve askerlerin 

üzerine ateş açılmıştı. Olaylara katılanların çoğunluğu hamal, kapıcı, 

odacı ve benzeri sınıf mensubu Ermenilerdi. Bunlar genellikle yabancı-

lara ait işyerlerinde çalışmaktaydılar. Dâhiliye ve Hariciye Nezaretleri’ne 

yazılan yazıda; bunların Ermeni komitaları tarafından dağıtılan alât-ı 



mahruke  ve edevat-ı nariyeyi yabancılara ait mahzen ve bodrumlarda 

sakladıkları ve Ermeni teröristleri de burada gizleyerek idame-i şürişe 



muavenet eyledikleri ve bunun son olaylarla  kesinleştiği belirtilmek-

teydi


22

.

II. Meşrutiyet’in ilanından sonra ülkede meydana gelen grev dal-



gasında Ermeni işçiler de bulunmaktaydı. Hınçakların teşvik ve tahrik 

edici olarak rol oynadıklarına dair bilgiler mevcuttur. 21 Eylül 1910 

tarihli bir belgede İnegöl’de sosyalist fikirli bir Ermeninin işçileri greve 

teşvik ettiği haber veriliyordu. Kayda göre Sosyal(ist) Demokrat Hın-

çakyan Cemiyeti’ne mensup Şırak(?) adındaki şahıs, İnegöl’deki fabrika 

işçilerini greve teşvik etmiş, bunun sonunda da bir fabrika sahibine 

saldırı meydana gelmişti

23

. Bu hadiseden iki yıl kadar önce de Davidyan 



isimli bir Ermeni Edirne’deki demiryolu çalışanlarını greve teşvik ettiği 

haber alınmıştı

24



2. Amerika’dakilerin Faaliyetleri: 



Amerika’ya gidenlerin sayısının ciddi boyutlara ulaştığı ve bunla-

rın bilinçli hareket ettikleri anlaşılmaktadır. 5 Nisan 1894 tarihinde 

Washington Sefareti’nin bir yazısına göre ihtilal yanlısı Ermeni işçileri 

fikirlerinin yayılmasına vesile olmak için Liber Armania adı altında bir 

gazete yayınlamaktaydılar. İhtilalci Ermeniler muhtemelen Osmanlı 

Devleti’nden giden işçilerdi. Öte yandan yine aynı yazıya göre bu ülkede 

21  Cevdet Küçük, Osmanlı Diplomasisinde Ermeni Meselesinin Ortaya Çıkışı 1878-

1897, İstanbul 1986, s.102-109; Rifat Uçarol, Siyasi Tarih, İstanbul 1985, s.314; 

Nejat Göyünç, “Osmanlı Devleti’nde Ermeniler”,  Bilim ve Aklın Aydınlığında Milli 



Eğitim, Sayı 38, Nisan 2003. 

22  BOA, A.MKT.MHM., Belge No:627/42.

23  BOA,


Download 3.2 Mb.

Do'stlaringiz bilan baham:
1   ...   30   31   32   33   34   35   36   37   ...   41




Ma'lumotlar bazasi mualliflik huquqi bilan himoyalangan ©fayllar.org 2024
ma'muriyatiga murojaat qiling