Ibtido (tavrotning birinchi kitobi) Kirish

Yusufni akalari sotib yuborishadi 
12 
Bir kuni Yusufning akalari otalarining qo‘y–echkilarini boqish uchun Shakamga* 
ketishdi. 
13 
Yoqub Yusufga: 
— Akalaring Shakamda qo‘y–echkilarni boqishyapti, — dedi. — Seni akalaring 
oldiga yuborsam, degandim. 
— Xo‘p bo‘ladi, otajon, — dedi Yusuf. 
14 
— Borib bil–chi, akalaring tinch–omon yurishibdimikan, qo‘y–echkilarning ahvoli 
yaxshimikan, — dedi Yoqub, — keyin menga xabarini olib kel. 
Shunday qilib, Yoqub Yusufni Xevron vodiysidan yo‘lga jo‘natdi. 
Yusuf Shakamga yetib keldi. 
15 
O‘sha atrofda aylanib yurgan edi, bir odam uni ko‘rib 
qoldi. 
— Nimani izlab yuribsan? — deb so‘radi haligi odam. 
16 
— Akalarimni izlab yuribman, — dedi Yusuf. — Mabodo bilmaysizmi, qo‘y–
echkilarni qayerda boqib yurishibdi ekan? 
17 
— Ular bu yerdan ketishgan, — dedi o‘sha odam. — Akalaring, Do‘tanga* boramiz, 
deb aytganlarini eshitgan edim. 
Yusuf akalarini izlab Do‘tanga ketdi. Ularni o‘sha yerdan topdi. 
18 
Ular uzoqdan 
Yusufni ko‘rishdi. Yusuf kelmasdan oldin, akalari uni o‘ldirish uchun fitna tayyorlab 
qo‘ydilar. 
19 
Ular bir–birlariga: 
— Ana, tush ko‘ruvchi kelyapti, — deyishdi. 
20 
— Kelinglar, uni o‘ldirib, chuqur 
sardobaga tashlaymiz. Uni yovvoyi hayvon yeb ketdi, deb gap tarqatamiz. O‘shanda 
ko‘ramiz uning tushlari haqiqatga aylanishini! 

---

Ibtido
53 
21 
Lekin Ruben Yusufni ularning qo‘lidan qutqarmoqchi bo‘ldi: 
— Uning joniga qasd qilmaylik, 
22 
— dedi Ruben, — qon to‘kmaylik. Uni anavi 
sardobaga tiriklayin tashlab yubora qolaylik. Zinhor unga qo‘l tekkizmaylik. 
Ruben Yusufni ularning qo‘lidan qutqarib, otasi yoniga qaytarmoqchi edi. 
23 
Shunday qilib, Yusuf yetib kelgach, akalari uning beqasam choponini yechib 
oldilar–da, 
24 
o‘zini sardobaga tashlab yubordilar. Sardoba suv saqlash uchun 
foydalanilardi–yu, o‘sha paytda quruq edi. 
25 
Shundan keyin ular ovqatlanib o‘tirishgan edi, uzoqdan shu tomonga kelayotgan 
tuyalar karvonini ko‘rib qolishdi. Karvon Ismoiliy savdogarlari bo‘lib, tuyalarga 
Giladdan xushbo‘y ziravorlar, mumiyo, mirra* yuklab, Misrga olib ketishayotgan edi. 
26 
Shunda Yahudo aka–ukalariga dedi: 
— Ukamizni o‘ldirib, qonini yashirganimiz bilan biror foyda toparmidik?! 
27 
Yaxshisi, 
anavi savdogarlarga sotaylik. Shunda uning o‘limida javobgar bo‘lib qolmaymiz. Nima 
bo‘lganda ham, u ukamiz, jigarimiz–ku! 
Hamma aka–ukalari rozi bo‘lishdi. 
28 
Ismoiliy* savdogarlari o‘tib ketishayotganda, 
Yusufni akalari sardobadan tortib chiqardilar va uni yigirma bo‘lak kumushga* sotdilar. 
Savdogarlar Yusufni Misrga olib ketdilar. 
29 
Bir payt Ruben sardoba oldiga qaytib kelib qarasa, sardobada Yusuf yo‘q. Ruben 
qayg‘udan kiyimlarini yirtdi. 
30 
U ukalari oldiga qaytib keldi va: 
— Bola u yerda yo‘q! Endi nima qilaman–a! — deb yig‘ladi. 
31 
So‘ng ular bir echkini 
so‘yib, Yusufning choponini echkining qoniga botirdilar. 
32 
Ular beqasam choponni 
otalariga olib keldilar. 
— Mana bu choponni daladan topib oldik. Qarang–chi, bu Yusufning choponimikan 
yoki yo‘qmi? 
33 
Yoqub Yusufning choponini tanidi. 
— Evoh! Bu o‘g‘limning choponi–ku! Yusuf o‘g‘limni birorta yovvoyi hayvon yegan! 
O‘g‘ilginam tilka–pora bo‘lgan! 
34 
Yoqub qayg‘udan kiyimlarini yirtib, qanorga o‘randi*. O‘g‘li uchun uzoq vaqt aza 
tutdi. 
35 
O‘g‘illari, qizlari unga tasalli berishga harakat qilishardi. Lekin u tasalli topishni 
istamasdi. “O‘liklar diyoriga*, o‘g‘limning oldiga borgunimcha aza tutaman”, deb aytardi. 
Shunday qilib, Yoqub o‘g‘liga aza tutaverdi. 
36 
Shu orada Ismoiliy savdogarlari Yusufni Misrda Po‘tifar degan odamga sotishdi. 
Po‘tifar Misr shohi — fir’avnning a’yonlaridan biri — saroy qo‘riqchilarining boshlig‘i 
edi.