Janat Odamlar n65. p65

 CHOL BOBOLAR SUHBATI 
O
vdan qaytib kelsak, enajonim o‘zi peshin
namozini o‘qib, yotgan joyida bo‘lsa ham mayli,
o‘qisin, savobi ko‘p bo‘ladi, deya endi bobomning
yuz-qo‘llarini chilopchinga yuvdirayotgan ekan.
Bobomga qarab: «Xayriyat: o‘lmabdi, endi hecham
o‘lmaydi», deb o‘yladim. Ahmadqul bobom ham-
masi joyida bo‘ldi, o‘rtoq, endi men boray, tegir-
monga yuk tashlab keldim, deb chiqib ketaboshladi.
Ostonaga yetganda orqasiga o‘girilib, Erkavoy, bu
nabirang balo ekan, uni endi o‘zim o‘g‘il qilib
olaman, dedi-da, ovoz chiqarmasdan soqo‘lini
silkitib kulib qo‘ydi. Enajonim loviya solib qatiqli
go‘ja pishirgan ekan, men bunaqa oshni jon-
dilimdan yaxshi ko‘raman. Icha turib, bo‘ridan
qo‘rqqanimni aytib bermoqchi boluvdim, bobom:
– Ovchi o‘g‘lim, ovqat yeyilayotganda ko‘p
gapirilmaydi, – deb tanbeh berdi.
– Xo‘p bo‘ladi, – dedim darrov.
Endi ichayotgan edim, enam:

---

Xudoyberdi To‘xtaboyev
66
– Qulunim, odobli bola qoshiqni o‘ng qo‘lida
ushlaydi, – deb o‘rgatdi. Bunga ham darrov xo‘p
dedim. Nega desangiz, tezroq ichib bo‘lsam, bo‘ri
haqidagi gaplarimni êî‘chaga chiqib o‘rtoqlarimga
ham aytib rosa havaslarini keltirmoqchi edim.
Hovlidan o‘h-o‘h, o‘h-ho‘, kim bor, degan yo‘g‘on-
ingichka ovozlar kelib qoldi. Enam ikkovimiz dar-
rov o‘rnimizdan turgan edik, eh-he, cholbuvalar
ekan, soqoli yalpoq Esonqul bobom oldinda, soqoli
yo‘q Qambarali bobo, beli bukik Yunus bobo, hassa
ushlab yuradigan Matmusa bobolar kirib kelishyap-
ti. Hammasining qo‘lida tuguncha bor. Bir narsalar
olib kelishgan bo‘lsa kerak, deb sevinib ketdim.
Enam tugunchalarni ola turib, e, nima keragi bor
edi, ovora bo‘lib, deyaverdi. Men bo‘lsam, e, chakki
aytdi-da, qaytarib olib ketishsa, ichidagini bilolmay
qolaman, deb qo‘rqdim. Keyin o‘choq yoniga
borib, yumshoq po‘stak ustiga chordona qurib o‘tirib
oldim, Ko‘chaga chiqqim kelmadi. Nega desangiz,
men cholbobolar gaplashganda quloq solishni yaxshi
ko‘raman. O‘zimni eshitmaganga solib yong‘og‘imni
o‘ynab o‘tiraman-u, hammasini eshitib olaman.
Eshitmay desam ham eshitgim kelaveradi. Soqoli
yo‘q Qambarali bobomning bog‘dagi kapasiga
peshin namozini yashirincha o‘qish uchun yig‘ilish-
gan ekan, bobojonimdan ko‘ngil so‘rashni o‘sha
yerda maslahat qilishibdi. Erkachol yakkayu yolg‘iz
turadi, bir xabar olmasak, qanaqa o‘rtoq bo‘ldik,
qorli-qirovli kunlarda ul-bul narsaga zoriqayot-
gandir, kampirning qo‘lidan nima ham kelardi,
qani ketdik, deyishibdi.
Men, xayriyat, bobojonimning o‘rtog‘i ko‘p
ekan, o‘rtog‘i ko‘p odam hech o‘lmaydi, deb o‘ylab,

---