Microsoft Word davron ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
20
hojat sezmagan edi. Bekmirzaevning noto‘g‘ri yo‘l tutgan institut rahbarlariga qarshi olib 
borgan kurashi, hal qiluvchi pallada yolg‘iz qolgani, maxsus komissiyaning taftishi, 
Bekmizraevning haq bo‘lib chiqishi, kurashdan o‘zini olib qochganlarning endi amalga 
intilishi hatto talabalarga ham ma’lum edi. Ko‘pchilik ular o‘rtasidagi adovatga shu, ya’ni, 
Bekmirzaevning amalga o‘tirolmagani sabab, derdi. Bu farazning puch ekanini Davron 
yaxshi bilardi. Bekmirzaev hech qachon amalga intilmagan. Institut rahbarlarini fosh 
qilishi ham amal uchun emas, adolat uchun edi. Rahbarlar haqida so‘z ketguday bo‘lsa, 
ba’zan Davron: «Aslida shu o‘ringa siz o‘tirishingiz kerak», deb qo‘yardi. Shunda 
Bekmirzaev bosh chayqab: «Yo‘q, mendan rahbar chiqmaydi. Bunga yarasha qobiliyatim 
yo‘q. Rahbar qo‘l ostidagilarni «otang yaxshi, onang yaxshi», deb ishlata bilishi kerak. 
Men o‘zimni tuta olmay bir-ikki baqirib, po‘pisa qilsam, eng mehnatkash odamni ham 
ishdan sovutib qo‘yaman. Keyin amalga sira ishonib bo‘lmaydi. Qadimda ham «Toji-taxt 
bevafo» deb o‘tishgan. Bo‘zchi bilganini to‘qishi kerak. Men ilm deb yuribman. Shuni 
eplasam ham katta gap», derdi. 
Adovatning asl sababini Davron keyinroq bildi: Bekmirzaevning uyiga qadrdon 
do‘stlaridan biri singlisi bilan kelib «Singlim o‘qishga kirdi, vaqt-bemahal xabar olib tur», 
deb tayinlab ketadi. Bekmirzaev qizdan tez-tez xabar olib turadi. Bir kun oqshom chog‘i 
borsa, qizning uyida o‘sha nusxa o‘tiribdi. Institutda ishlaydigan yana bir nusxa bor. 
Bekmirzaev bu juvon haqida ko‘p yomon gaplarni eshitgan, shuning uchun salom-alik 
ham qilmasdi. Bekmirzaev so‘ramasdanoq voqeani anglab, oshiq rahbarning bo‘ynidan 
bo‘g‘ib ko‘chaga sudrab chiqadi. Ertasigayoq do‘stini chaqirtirib qizni ham uyiga 
jo‘natadi. Siri fosh bo‘lgan rahbar Bekmirzaevdan o‘ch olish niyatida uni imkon tug‘ilsa-
tug‘ilmasa chalishga harakat qilaveradi. To‘g‘rirog‘i, siri fosh bo‘lgani uchun emas, «Endi 
Bekmirzaevning qo‘lida qurol bor, amalni olish uchun jang qiladi», degan xavotirga 
tushgani uchun uning ko‘zini ochirmaslikka intiladi. 
Serharakat va serjahl ustozini eslab Davronning ko‘ngli buzildi. Mashina chirog‘i tun 
bag‘ri poralab qumliklar orasidan o‘tdi. Yigitali aka hamrohining ruhi cho‘kkanini sezib 
ko‘p gapga solmadi. «Biznikida dam olib qaytasiz, ertalab o‘g‘lim keltirib qo‘yadi», deb 
mashinani qishloq tomonga burdi. 
Mashina chirog‘i qorong‘ilik bag‘rini poralab borardi. Daraxt ko‘lankalari sapchib-
sapchib, xuddi sakrayotgan odamga o‘xshab ketardi. Birdaniga ro‘parada bo‘yi ikki 
yarim-uch metrli, fazogirlar kiyimidagi yassibosh odam ko‘rindi. Davron Yigitali aka ham 
ko‘ryaptimikin, deb unga qaradi. Yigitali aka yo‘lga tikilganicha xotirjam o‘tirardi. 
Demak, faqat Davronga ko‘rinayotgan ekan-da! Kecha tunda ular ikki kishi edi. Bugun 
bir o‘zi. Davron boshini suyanchiqqa qo‘yib ko‘zini yumdi. Yana qulog‘i shang‘illadi. 
Hushtak chalindi. Keyin eshikning g‘ijirlashini eslatuvchi ovoz...