Janat Odamlar n65. p65

Jannati odamlar
107
mendayam miltiq bor, paqillatib o‘zingni otib tash-
layman, derdilar! Ah-ha, shunday qilaman, qilaman
dedimmi, qilaman...
Asta, ovoz chiqarmasdan qornim bilan orqamga
surilib teshikdan o‘tdim. O‘zimning bobom miltiqni
lattaga o‘rab oxurga qo‘yib, ustiga xashak tashla-
ganini ko‘rgandim, xayriyat, joyida ekan, olib, yana
orqamga qaytdim. Eshon bobom teskari o‘girilib,
yana pish-pish qilayotgan ekanlar, ustilaridagi
chakmondan sekin tortib:
– Mana olib keldim, – deya pichirladim.
– Miltiq.
– A?! – Eshon bobom o‘rinlaridan turib
ketayozdilar.
– Qo‘rqmang, – deb yupatdim, – o‘zimning
bobom bilgani yo‘q.
– Nima qilaman bu matohni men?
– Otasiz, melisa amakilar, shapkali askarlar
kelganda otasiz. O‘shanda sizni sirayam ushlashol-
maydi.
– O, bolam-ey, – shunday deb Eshon bobom
meni tizzalariga olib, boshimga betlarini bosib,
yana tag‘in anchagina bolam-ey, bolam-ey deb
turdilar.
– Qo‘lim bilan soqolingizni tarab qo‘yaymi? –
deb so‘radim.
– Yo‘q, yo‘q, bolam, jim tur.
– Bo‘lmasa, oyog‘ingizni uqalayman, – dedim
tizzalaridan tushib.
Qarasam, Eshon bobom yiglayotgan ekanlar.
Ko‘z yoshlari burunlarining yonidan o‘tib, lablariga
yetay-yetay deb qopti. Yig‘lamaganlarida bo‘lardi,
endi meniyam yig‘lagim kelyapti.

---

Xudoyberdi To‘xtaboyev
108
– Bobojon, bo‘lmasa chiqib ketaymi? – deb
so‘radim.
– Yo‘q-yo‘q, bo‘tam, endi chiqmay qo‘ya qol...
Bo‘lar ish bo‘ldi.
– Nega yig‘layapsiz unda?
– Seni yaxshi ko‘rganimdan.
– Men yaxshimanmi?
– Judayam yaxshi ekansan.
– Yana menga o‘rgating bo‘lmasa?
– Nimani o‘rgatay, bo‘tam?
– Yozda kelganingizda, supada o‘tirganimizda
yanagi safar senga kitob o‘qishni o‘rgataman, dev-
dingiz-ku.
– Ha, darvoqe, shunaqa devdim-a. Lekin
bolam, o‘qishni o‘rganishning o‘zi bo‘lmaydi-da.
– Mayli, o‘zi bo‘lmasayam, o‘rgatavering.
– E, bolam-ey, buning uchun kitob kerak,
qog‘oz-qalam kerak.
– Mayli, bobojon, qog‘oz-qalam bo‘lmasayam
o‘rganaveraman.O‘rgatmasangiz, o‘rnimdan turib
dodlayman, mana turyapman. Turaveraymi?
Men hazillashuvdim, Eshon bobom chinakamiga
qo‘rqib qo‘limdan ushlab, o‘zlari tomonga tortib:
– Havasing zo‘r ekan-da, bo‘tam? – deb
so‘radilar.
– Juda zo‘r, bobojon, – dedim shoshilib.
– Alif degin-chi bo‘lmasa.
– Alif, – dedim shoshilib.
– Be, – degin.
– Be.
– Òå, – degin.
– Òå.
– Se, – degin.

---